Amaç: Üriner sistem taş hastalığı tanısal metodların yaygınlaşması, hareketsiz yaşam tarzının giderek artması ve beslenme alışkanlığındaki değişikliklere bağlı olarak çocuklarda daha sık görülmeye başlanmıştır. Erişkinlere nazaran çocuklar metabolik risk faktörlerinin varlığı nedeni ile taşa bağlı morbiditeye maruz kalabilmektedirler. Bu çalışmada, ürolitiyazisli çocukların metabolik etiyolojilerinin ve medikal tedaviye cevaplarının değerlendirilmesi amaçlandı.

Gereç ve Yöntem: Üriner sistem taş hastalığı nedeniyle tedavileri yapılan ve düzenli olarak iki ayda bir izlenen çocukların metabolik risk faktörleri ve tedaviye verdikleri yanıtlar değerlendirildi. Taş hastalığı ultrasonografi ve/veya tomografi ile tespit edildi. Tüm olgularda 24 saatlik idrarda kalsiyum, ürik asit, oksalat, sitrat, sistin ve fosfat ölçümleri yapıldı.

Bulgular: Çalışmaya alınan 196 olgunun tanı esnasındaki yaşları 3.9 yıl (3ay-16 yaş) ve takip süresi 4.2 yıl (3 ay-8 yıl) idi. En sık başvuru yakınmalarının karın ve yan ağrısı (%30.6) olduğu görüldü. Hiperürikozüri (n:59, %23.8), hipositratüri (n:55, %22.2) ve hiperkalsiüri (n:51, %20.6) sık görülen metabolik anormallikler idi. Hastalar altta yatan metabolik bozukluğa göre tedavi edildiler. Son kontrollerinde 102 hastada (%52) taşın kaybolduğu, 28’inde (%14.3) küçüldüğü, 51’inde (%26) değişiklik olmadığı ve 15 hastada (%7.7) ise taş boyutunda artış olduğu belirlendi.

Sonuç: Üriner sistem taşı olan çocuklarda belirlenen metabolik nedene uygun tedavi planlanması ile hem cerrahi yöntemlere ihtiyaç göstermeden medikal tedavi ile başarı sağlanabilmekte hem de yeni taş oluşumu önlenebilmektedir.