[ Ana Sayfa | Editörler | Danışma Kurulu | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | E-Posta ]
Fırat Tıp Dergisi
2005, Cilt 10, Sayı 4, Sayfa(lar) 160-163
[ English ] [ Tam Metin ] [ PDF ]
İnterferon Beta-1a’nın Multipl Skleroz Hastalarında Kognitif Fonksiyonlar Üzerine Etkisinin P300 ile Değerlendirilmesi
M. Said BERİLGEN, Fatma KANSIZ, Serpil BULUT, Bülent MÜNGEN
Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalı, ELAZIĞ

Amaç: Multiple Skleroz (MS), merkezi sinir sisteminde enflamasyon, demiyelinizasyon ve glial skleroz oluşturarak motor, somatosensoriyal, serebellar, görme ve kognitif işlev bozuklukları gibi çok değişik semptomlara yol açabilen bir hastalıktır MS hastalarının kognitif fonksiyonlarını değerlendirmek için, nöropsikolojik testler ile birlikte veya tek başına elektrofizyolojik bir test olan P300 potansiyelleri kullanılabilmektedir. Bu çalışma; MS polikliniğinde izlenen ve interferon beta-1a (IFβ-Ia) tedavisi başlanan hastaların kognitif işlevlerini olaya ilişkin uyarılmış potansiyel- P300 testi ile değerlendirerek, IFβ-Ia tedavisinin kognitif fonksiyonlar üzerine herhangi bir etkisinin olup olmadığını belirlemeyi amaçlamıştır.

Gereç ve Yöntem: Çalışmaya relapsing-remitting multipl skleroz (RR-MS) tanısı konulan ve IFβ-Ia tedavisi verilen 20 hasta alındı. Yaş ve cinsiyet uyumlu 20 sağlıklı gönüllüden kontrol oluşturuldu. Çalışma grubunun 0. ve 6. aylardaki P300 latans ve amplitüd değerleri kontrol grubu ile ve hasta grubunun kendi içinde karşılaştırıldı.

Bulgular: Çalışma grubunun 0. ve 6. ay P 300 latans ve amplütüd değerleri karşılaştırıldığında istatistiksel bir anlamlılık saptanmadı (p>0,05). Ayrıca çalışma grubunun 0. ve 6. aydaki P300 latans ve amplütüd değerleri sağlıklı kontrol grubuna göre daha uzun olmasına karşın istatistiksel olarak bir anlamlılık saptanmadı (p>0,05).

Sonuç: Bu bulgulara göre; MS’te atak sıklığı, MRI’daki lezyon yükü ve hastalık progresyonu üzerine tedavi edici etkisi olduğu ileri sürülen IFβ- Ia’nın, kognitif fonksiyonlar üzerine bir etkisinin olamayabileceği düşüncesi ortaya çıkabilmektedir. Bununla birlikte bu etkinin değerlendirilmesi için, daha uzun takip süresi ve daha fazla hasta içeren gruplardan oluşturulan çalışmalara gereksinim olduğunu sonucuna varılmaktadır. ©2005, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi


[ English ] [ Tam Metin ] [ PDF ]
[ Ana Sayfa | Editörler | Danışma Kurulu | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | E-Posta ]