Amaç: Distal yerleşimli üretral mea, en sık karşılaşılan hipospadias tipidir. Temel prensiplerin değişmemesine rağmen onarım için çok farklı yöntemler tarif edilmiştir. Bu çalışmada kliniğimizde tedavi edilen distal hipospadiaslı olguların irdelenmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Son sekiz yılda tedavi edilen toplam 39 distal hipospadiaslı olgunun kayıtları incelendi. Hastaların yaşı, mea lokalizasyonu, ameliyat yöntemi, stent süresi, ameliyat sonrası fistül ve darlık gelişimi değerlendirildi. Distal hipospadias onarımı sonrasında stent bırakılma süreleri kendi içlerindeki tiplerine göre karşılaştırıldı. Gruplar, one-way ANOVA testi ile karşılaştırıldı.

Bulgular: Değerlendirmeye alınan olguların yaşları ortalama 5.7±3.2 yıl idi. Bu grup içinde en sık subkoronal hipospadiasın olduğu görüldü (%53.8). Glanüler tipte MAGPI, koronal tipte çoğunlukla MAGPI (%75), subkoronal tipte çoğunlukla Mathieu (%81), distal penil tipte ise sadece Mathieu ameliyatının tercih edildiği belirlendi. Stent bırakılma süreleri glanüler tipte; 2±2.7 gün, koronal tipte 4.9±2.2 gün, subkoronal tipte 6.9±2.6 gün ve distal penil tipte 6.5±0.6 gün idi. Yapılan karşılaştırmada subkoronal onarımda stentin distal penil hariç diğer gruplara göre, daha uzun tutulduğu saptandı (p<0.05). MAGPI ameliyatı geçiren hastalarda komplikasyon gözlenmezken Mathieu ameliyatı sonrası 2 hastada fistül gelişti (%9). Darlık gelişen olgu saptanmadı.

Sonuç: Mathieu ameliyatı bu seride kabul edilebilir bir komplikasyon oranına sahiptir. MAGPI ve Mathieu ameliyatları distal hipospadiasta başarılı tekniklerdir. Stent bırakılma süresi ile komplikasyon gelişmesi arasında ilişki saptanmamıştır. Tercih edilen süreyi belirlemede cerrahi teknik ve anatomik özellikler etkili olmuştur. ©2007, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi