Giriş: Ultrafiltrasyon (UF) yetersizliği, periton diyalizi hastalarında en önemli diyaliz yetersizliği nedenlerinden birisidir. Diyabetik periton diyalizi hastalarında kan şekeri regülasyonu için intraperitoneal (İP) insülin uygulanabilmektedir. İnsülinin, TGF-β1 ve VEGF gibi büyüme faktörlerini artırarak fibroz gelişimi ve yeni damar oluşumlarına neden olduğu bilinmektedir. Çalışmamızda, deneysel diyabet modelinde, İP ve subkutan (SC) insülin uygulamalarının peritoneal membran geçirgenliği üzerine etkilerinin incelenmesi amaçlandı.

Gereç ve Yöntem: Çalışmaya, 24 adet wistar albino türü sıçan alındı. Sıçanlar üç gruba ayrıldı. 1. grup kontrol grubu olarak kullanıldı. 60 mg/kg dozunda İP streptozosin uygulanarak diyabetik hale getirilen sıçanlardan 2. gruba İP, 3. gruba ise SC insülin uygulandı. 2 ay sonra tüm sıçanlara, peritoneal eşitlenme testi yapıldı ve UF miktarları hesaplandı.

Bulgular: Heriki diyabetik grupta, kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, UF miktarlarında azalma vardı ve İP insülin grubundaki azalma anlamlıydı (p<0.001). İP insülin grubunda, SC insülin grubuna göre, kan şekeri regulasyonu daha iyi olmasına karşın (p<0.001), UF değerleri daha düşüktü (p<0.001).

Sonuç: Diyabetik periton diyalizi modelinde İP insülin uygulanması, olasılıkla peritoneal membranın geçirgenlik özelliklerini değiştirerek, UF yetersizliğine neden olmaktadır. ©2007, Fırat Üniversitesi, Tıp Fakültesi