Amaç: Bu çalışmada amacımız, diyabetik ayak ülseri olan olgularda HbA1c'nin yara iyileşmesindeki prognostik değerini ve diyabetik komorbid faktörlerle olan ilişkisini incelemektir.

Gereç ve Yöntem: Ocak 2007-Aralık 2011 tarihleri arasında İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Diyabetik Ayak Konseyine diyabetik ayak ülseri tanısıyla başvuran ve cerrahi debridman tedavisi önerilen hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. Olgulardan yara iyileşme süresince; ilk vizite ve tedavi sonu olmak üzere en az iki HbA1c değeri mevcut olanlar çalışmaya dahil edildi. Diyabete bağımlı komorbiditeleri, yara yeri enfeksiyon varlığı, kültür antibiyogram sonuçları, lökositoz varlığı, sigara kullanımı, diyabet tanısı alma süreleri kaydedildi. Diyabetik ayak ülserleri Wagner-Meggit sınıflamasına göre sınıflandırıldı. Klinik takip süresi sonunda, olgular diyabetik ayak ülseri tamamen iyileşen ve ampütasyon cerrahisi uygulanan olmak üzere iki gruba ayrıldı.

Bulgular: Çalışmaya kayıtları ve klinik izlem süresi yeterli olan 30 olgu (25 erkek, 5 kadın) dahil edildi. Ortalama yaş 55,9 (37-88) yıl idi. Diyabetes mellitus tanısı ile takip süresi ortalama 10,4 (2-30) yıl idi. Klinik takip süresi 153,1 (30-320) gündü. 30 olgunun 25 tanesinde cerrahi debridman + medikal tedavi ile başarıyla iyileşirken; 5 olguda cerrahi debridman ve medikal tedavisi iyileşme olmamış, klinik olarak kötüleşme olması üzerine uygun seviyeden amputasyon cerrahisi uygulanmıştır.

Sonuç: Çalışmamızda amputasyon uygulanan grupta HbA1c değerleri ortalaması daha yüksek bulundu. Ancak amputasyon grubundaki hasta sayısının az olması sebebiyle gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir sonuç elde edilemedi. Bu farkın daha geniş hasta serilerinde incelenmeye değer olduğuna inanıyoruz.