Gereç ve Yöntem: Ekstrenin antioksidan özelliği toplam fenolik içeriği (TPC), demir indirgeyici antioksidan güç (FRAP) ve 1,1-difenil-2-pikrilhidrazil (DPPH) radikali süpürme aktivitesi testi gibi in vitro antioksidan tayin yöntemleri kullanılarak araştırıldı. Ekstrenin fenolik kompozisyonu ters faz yüksek performanslı sıvı kromatografisi (RP-HPLC) ile incelendi. Antimikrobiyal aktivite disk difüzyon metodu kullanılarak test edildi. Tirozinaz inhibitör aktivite kolorimetrik olarak ölçüldü.

Bulgular: Ekstrenin TPC, FRAP ve DPPH aktiviteleri sırasıyla; 20.6 ± 0.3785 mg gallik asid eşdeğeri/gram numune, 804 ± 8.6217 μM Trolox/g numune ve 0.1838 ± 0.0015 mg/mL olarak bulundu. Gallik asit, protokatekuik aldehit, protokatekuik asid, p-hidroksi benzoik asit, klorojenik asit, vanilik asit, kafeik asit, vanilin, şiringaldehit, p-kumarik asit, ferulik asid, sinapik asid, benzoik asid ekstrede bulunan fenolik bileşiklerdir. Tirozinaz inhibitör aktivite tayininde ekstrenin IC₅₀ değeri anlamlı bulunmamıştır. Ekstre, asid-hızlı bakteri (M. smegmatis), bazı gram pozitif (S. aureus and B. cereus) ve bazı gram negatif (Y. pseudotuberculosis) bakterilere karşı orta derecede antibakteriyal aktivite gösterdi.

Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre, D. osmanica yeni farmasotiklerin geliştirilmesinde potansiyel bir kaynak olarak düşünülebilir.

İnsan vücudu, serbest radikallerin ve diğer oksidanların zararlı etkilerine karşı doğal enzimatik ve enzimatik olmayan antioksidan savunma sistemlerine sahiptir. Serbest radikaller kanser, kardiyovasküler rahatsızlıklar, sinirsel bozukluklar, Alzheimer hastalığı, Parkinson hastalığı, alkol ile indüklenen karaciğer hastalığı, ülseratif kolit, yaşlanma ve ateroskleroz gibi çok sayıda hastalığa zemin oluşturmaktadır ^4-12. Antioksidanlar içeren gıdalar serbest radikallere karşı savunmayı güçlendirerek bu hastalıkların önlenmesinde büyük önem taşımaktadır. Antioksidanlar ayrıca yaşam kalitesini artırılmasında ve dejeneratif hastalıklardan korunmada faydalı olmaktadır ¹³.

Antioksidan kapasitenin belirlenmesinde kullanılan in vitro yöntemlerden olan ve çalışmamızda da kullandığımız toplam fenolik madde miktarının belirlenmesine dayanan Folin yöntemi, Troloks eşdeğeri antioksidan yöntemi (TEAC), demir indirgeyici antioksidan güç yöntemi (FRAP) ve 2,2-difenil-1-pikrilhidrazil (DPPH) radikali temizleme yöntemleri elektron transferine dayanmaktadır ¹⁴. Elektron ve hidrojen transferiyle serbest radikallerin zararlı etkilerinden koruyan fenolik bileşikler yüksek antioksidan aktivite sahip doğal kaynaklı bileşiklerdir ¹⁵. Çalışmamız kapsamında bu bilgiden hareketle D. osmanica’nın metanol ekstresi RP-HPLC yöntemiyle bazı fenolik bileşikleri yönünden taranmıştır.

Tirozinaz enzimi vücutta melanin sentezinin aşırı olmasından kaynaklanan cilt lekesi gibi hiperpigmentasyon problemlerinde ve psoriazis, vitiligo gibi melanin sentezinin yeterli olmamasından kaynaklı hipopigmentasyon problemlerinde önemli bir enzimdir. Bu enzimi inhibe eden ajanlar hiperpigmentasyon problemlerin tedavisinde ve aktive eden ajanlar ise hipopigmentasyon problemlerinin tedavisinde kullanılabilir ,¹⁷. Çalışma kapsamında bitkinin tirozinaz enzimi üzerine etkisi incelenmiştir.

Antimikrobiyal ajanlar, gıda koruyucuları olarak potansiyel uygulamaları nedeniyle hem bilim insanları hem gıda endüstrileri tarafından son yıllarda büyük ilgi görmüştür. Depolama esnasında gıdalardaki istenmeyen mikroorganizmaların büyümesini önlemek için, antimikrobik maddeler doğrudan ürün formülasyonuna dahil edilebilmekte, gıda yüzeyine kaplanabilmekte veya ambalajlama materyallerine eklenebilmektedir ¹⁸. Gıda koruycusu olarak kullanılabilecek bitkilerde bulunan bazı sekonder metabolitler antimikrobiyal etkili doğal bileşik kaynaklarıdır ¹⁹. Antimikrobiyal aktivite tayininde yaygın olarak kullanılan yöntemlerden disk difüzyon yöntemi çalışmamızda D. osmanica’nın antimikrobiyal kapasitesinin belirlenmesinde kullanılmıştır ²⁰.

D. osmanica ile ilgili bu çalışma antioksidan, antimikrobiyal, total fenolik içeriği, HPLC ile fenolik bileşenlerin tespiti ve tirozinaz inhibitör aktivite açısından ilk olma özelliği taşımaktadır.

Kullanılan Kimyasal Maddeler
Antioksidan, antimikrobiyal, tirozinaz inhibitör aktivite ve fenolik bileşenleri belirlemek için kullanılan kimyasallar analitik ya da HPLC sınıfı saflıkta olup Sigma-Aldrich (St. Louis, ABD) firmasından temin edildi.

Kullanılan Laboratuvar Cihazları
Bu çalışma yapılırken HPLC (Agilent 1100, DAD 1200 Agilent Technologies, Waldbronn, Germany) cihazı, UV-VIS spektrofotometre (Spectro UV-VIS Double PC-8 auto cell, Labomed), rotary evaporator sistemi (IKA®, Werke, USA), çalkalayıcı (Heidolph Promax 2020), su banyosu (Nüve, ST 402), pH metre (Hanna pH 213, Romania), magnetik karıştırıcı (Hei-dolph MR 3001, Germany), bitki öğütme değirmeni (Retsch RM200, Germany) gibi laboratuvar cihazları kullanıldı.

Ekstraksiyon
Kurutulan topraküstü kısmı değirmen yardımıyla toz haline getirilip konsantrasyonu 10 mg/mL olacak şekilde metanol ile ekstrakte edildi. Ekstrakte edilen D. osmanica bitkisi biyolojik aktivite tayinlerinde kullanılmak üzere 4 °C’de muhafaza edildi.

Toplam Fenolik Madde Miktarı Tayini
D. osmanica metanol ekstresinin toplam fenolik madde tayini kolorimetrik olarak yapıldı ²¹. Öncelikle, bitki özütünden (10 mg/mL) 50 μL ve farklı konsantrasyonlarda (31,25-62,5-125-250-500-1000 μg/mL) gallik asitten (standart) 50 μL deney tüplerine pipetleme yapıldı. Sonra her bir tüpe 2,5 mL saf su ve 250 μL Folin-Ciocalteu Reaktifi eklendi ve vortekslendi. 3 dk oda sıcaklığında bekletildikten sonra üzerine 750 μL %7,5’lik Na2CO3 ilave edilerek vortekslendi. Karışımlar oda sıcaklığında 2 saat bekletildi ve absorbans ölçümü 765 nm’de yapıldı. Toplam fenolik madde miktarı gram ya da mL numune başına μg olarak ifade edildi (μg Gallik asit eşdeğeri / gram kuru ekstrakt).

Demir İndirgeyici Antioksidan Güç (FRAP) Tayini
Benzie ve Szeto’nun metodu, Fe(III)-TPTZ (2,4,6-tripiridil-striazin) kompleksinin antioksidanlar varlığında indirgenerek mavi renkli kompleks Fe(II)-TPTZ’nin oluşması ve bu kompleksin 595 nm’de maksimum absorbans vermesi esasına dayanır ²³. Bu amaçla, FRAP reaktifi [300 mM pH 3.6 asetat tamponu:10 mM TPTZ:20 mM FeCl3 (10:1:1)] taze hazırlandı, kullanılmaya başlayıncaya kadar düşük hızda karıştırıldı. 3 paralel olacak şekilde hazırlanan numune tüplerine ve numune körü tüplerine bitki ekstresinden 100 μL ve reaktif körü tüplerine numune çözücüsünden 100 μL pipetlendi. Numune tüplerine ve reaktif körü sıralarına 3.0 mL FRAP reaktifi, numune körü sırasına ise 3.0 mL FRAP çözücüsü (sumetanol (2:3)) 20 sn arayla pipetlendi ve vortekslendi. 20 dakika sonrasında tüplerin absorbansı 595 nm`de okundu. Standart olarak Troloks 5 farklı konsantrasyonda (1000- 500- 250-125-62.5 μM) hazırlandı ve aynı işlemlere tabi tutuldu.

2,2-difenil-1-pikrilhidrazil (DPPH) Radikal Süpürme Kapasitesi Tayini
Molyneux metoduna göre, D. osmanica’nın metanol ekstresinin serbest radikali süpürme aktivitesini belir-lemek için 1,1-difenil-2-pikrilhidrazil (DPPH) radikali kullanıldı ²². Bu metotta, ekstre aktivite gösterecek şekilde 5 farklı konsantrasyonda (100, 250, 500, 750 ve 1000 μg/mL) hazırlandı. DPPH çözeltisi ise 100 μM olacak şekilde metanolde çözülerek hazırlandı. Ardından tüpler kontrol tüpleri, numune tüpleri ve kör tüpleri olacak şekilde ayarlandı. Kontrol tüplerine ve numune tüplerine 750 μL numune konulup numune körü tüplerine numune yerine 750 μL numune çözücüsü ilave edildi. Numune pipetlemesi bitince 20 sn arayla önce kontrol tüplerine ardından numune tüplerine 750 μL DPPH çözeltisi ve en son numune körlerine 750 μL DPPH çözücüsü (metanol) pipetlendi ve vortekslendi. 50 dakika karanlık ortamda bekletildikten sonra 20 sn ara olacak şekilde 517 nm’de absorbans değerleri ölçüldü. Ölçüm sonrası elde edilen sonuçlar grafiğe geçirilip IC50 değerleri (mg/mL) hesaplandı. Bu çalışmada standart olarak bütillenmiş hidroksitoluen (BHT) kullanıldı ve BHT için aynı işlemler uygulandı.

Tirozinaz İnhibitör Aktivitesi Tayini
Bitki ekstresinin tirozinaz inhibisyon aktivitesi L-DOPA substratı ile dopakrom metoduna göre belirlendi ²⁴. Mikroplakadaki kuyucuklara 25 μL örnek çözelti, 40 μL tirozinaz çözeltisi (mantar tirozinaz, 30 U, EC 1.14.1.8.1) ve 100 μL fosfat tamponu (pH 6.8) ilave edildi. Bu karışım 25 °C’de 15 dakika bekletildikten sonra 40 μL (10 mM) L-DOPA konuldu. Tirozinaz enzim çözeltisi olmadan hazırlanmış tepkime reaktiflerine örnek çözeltisi eklendi ve kör hazırlandı. Bitki ekstresinin ve körlerin absorbansları 10 dakika oda sıcaklığında inkübe edilmesinin ardından 492 nm’de okundu. Gerçek absorbansları elde etmek adına körlerin absorbansları örneklerden çıkarıldı ve sonuç olarak IC50 değerleri hesaplandı.

HPLC Çalışmasında Standart Çözeltilerin Hazırlanması
Bu çalışmada, standart olarak gallik asit, protokate-kuik asit, protokatekuik aldehit, klorojenik asit, p-hidroksi benzoik asit, vanilik asit, kafeik asit, vanilin, şiringaldehit, ferulik asit, p-kumarik asit, sinapik asit, benzoik asit kullanılmıştır. Kalibrasyon eğrisi oluşturmak için, standart karışımın stok çözeltisi, 5-100 μg/mL konsantrasyon aralığında seyreltildi.

HPLC Koşulları
Kalibrasyon eğrisi oluşturmak için, karışık standartların stok çözeltileri, 5-100 μg/mL konsantrasyonlarda seyreltildi. Fenolik bileşiklerin HPLC analizi [A: 100% metanol; B: su içinde 2% asetik asit (pH: 2,8)], bir HPLC sistemi (Shimadzu Corporation, LC 20AT, Kyoto, Japonya) üzerinde 1.5 mL/dk sabit bir çözücü akış oranında bir ters faz kolon kullanılarak gerçekleştirildi. Enjeksiyon hacmi 20 μL, sinyaller, 232 °C, 246 °C, 260 °C, 270 °C, 280 °C, 290 °C, 308 °C ve 328 °C'de, 25 °C kolon sıcaklığında DAD dedektörü ile kaydedildi.

HPLC Yöntemiyle Analizlerin Yapılması
HPLC analizinde ayırmalar bir ters faz kolonu olan LiChoCART RP-18 (12,5 cm x 0,4 cm, partikül büyüklüğü 5μm) ile yapıldı. 1 mL/dk akış hızında hareketli faz olarak suformik asit (19:1) (çözücü A) ve sabit faz olarak metanol (çözücü B) kullanıldı. Martos ve ark. (1997)’nın metoduna göre uygulanan çözücü gradientleri şöyledir: 30% metanol (B) ve çözücü A (gradient uygulanmayan çözücü) 15 dakika boyunca kolondan geçirildi, metanol gradienti dakikalar ilerledikçe oranı artırılarak 41. dakikaya kadar gradientte devam edildi ²⁵. HPLC’ye enjekte edilen örnek ekstraktı için 290 nm ve 340 nm’de kromatogramlar incelendi. Fenolik asitlerin tanınması ve miktarının belirlenmesi için UV spektrumları ve alıkonma zamanları standartlarla karşılaştırıldı.

Antimikrobiyal Aktivite Tayini
Antimikrobiyal aktivite testleri agar kuyucuk difüzyon yöntemine göre çalışıldı (26). Escherichia coli, Yersinia pseudotuberculosis, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis, Bacillus cereus, Mycobacterium smegmatis bakterileri ve Candida albicans, Saccharomyces cerevisiae mantarları kullanıldı.

Agar Kuyucuk Difüzyon Metoduyla Antimikrobiyal Aktivitesinin Belirlenmesi
D. osmanica ekstresinin antimikrobiyal aktivitesinin belirlenmesinde ilk olarak agar kuyucuk difüzyon metodu kullanıldı. Bu çalışmada, Mueller Hinton agar ve sıvı besiyerleri bakteriler için, Brain heart infusion (BHI) sıvı ve katı besiyeri M. smegmatis için, maya ekstreli sıvı besiyeri (YEG) (Difco, Detriot, MI) mantarlar için ve Potato Dextrose agar (PDA) (Difco, Detriot, MI) kullanıldı. Test edilecek bakterilerin bir gecelik kültürlerinden, sıvı besiyeri içinde yaklaşık olarak 10⁶ kob/mL (koloni oluşturan birim=colony forming unit) şeklinde dilüsyonlar hazır hale getirildi ve katı besiyerlerine yaygın ekimleri yapıldı. Sonrasında steril cam boru ile besiyerleri üzerinde 2 cm aralıklarda, 5 mm çapında kuyucuklar açıldı. Her bir kuyucuğa ekstrenin 1 mL’sinde hazırlanmış stok çözeltilerden 50 μL damlatıldı. İnkübasyon işlemi bakteriler için 24 saat, mayalar için 48 saat olacak şekilde 36 ºC’de petrilerde yapıldı. İnhibisyon zonları bir cetvel yardımı ile ölçüldü. Standard kontrol ilaç olarak ampisilin, flukonazol ve streptomycin kullanıldı.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 1: Dactylorhiza osmanica ekstresinin antioksidan aktivitesi.

HPLC ile fenolik madde içeriğinin incelenmesi sonucunda bitkinin içeriğinde standart bileşiklerden gallik asit, protokatekuik asit, protokatekuik aldehit, p-hidroksi benzoik asit, klorojenik asit, vanilik asit, kafeik asit, vanilin, şiringaldehit, p-kumarik asit, ferulik asit, sinapik asit ve benzoik asit bulunmuştur. Sonuca bakıldığında fenolik içerik bakımından zengin bulunmuştur. Bileşiklerin alıkonma zamanı, piklerin kapladığı alan ve bitkide bulundukları konsantrasyonları Tablo 2’de gösterilmiştir (Şekil 2). Bitkinin kromatogramı Şekil 1’de gösterilmiştir.

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 1: Fenolik standartların RP-HPLC kromatogramı. Pikler: (1) gallik asid, (2) proto-katekuik asid, (3) proto-katekuik aldehid, (4) p-hidroksi benzoik asid, (5) klorojenik asid, (6) vanilik asid, (7) kafeik asid, (8) vanilin, (9) şiring aldehid, (10) ) p-kumarik asid, (11) ferulik acid, (12) sinapik acid, (13) benzoik asid.

Büyütmek İçin Tıklayın

Şekil 2: Dactylorhiza osmanica’nın RP-HPLC kromatogramı. Pikler: (1) gallik asid, (2) proto-katekuik asid, (3) proto-katekuik aldehid, (4) p-hidroksi benzoik asid, (5) klorojenik asid, (6) vanilik asid, (7) kafeik asid, (8) vanilin, (9) şiring aldehid, (10) ) p-kumarik asid, (11) ferulik acid, (12) sinapik acid, (13) benzoik asid.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 2: Dactylorhiza osmanica ekstresinin fenolik kompozisyonu.

Antimikrobiyal duyarlılık testleri sonuçları incelendiğinde bitkinin akciğer enfeksiyonu etkenleri olabilen grubu temsil eden Y. pseudotuberculosis üzerinde etkisinin olduğu görülmüştür. P. aeruginosa üzerinde düşük de olsa etkisinin görülmesi bitkinin antipseudomonal etki gösterdiğini düşündürmüştür.

Bitkinin M. smegmatis üzerinde de etkili olduğu çalışmalarımız sonucunda belirlenmiştir. E. coli, E. faecalis, C. albicans ve S. cerevisiae üzerinde etki gözlenmemiştir (Tablo 3).

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 3: Dactylorhiza osmanica ekstresinin antimikrobiyal aktivite taraması (50 μL).

Tirozinaz inhibitör aktivite tayini çalışmaları sonuçları incelendiğinde bitkinin IC₅₀ değeri anlamlı bulunmamıştır.

D. osmanica ekstresindeki fenolik bileşenler RP-HPLC ile belirlendi. Bu amaçla 13 fenolik asit standardı kullanıldı (Şekil 1). D. osmanica ekstresi HPLC analizi ile incelendiğinde gallik asit, protokatekuik asit, proto-katekuik aldehit, p-hidroksi benzoik asit, klorojenik asit, vanilik asit, kafeik asit, vanilin, şiringaldehit, p-kumarik asit, ferulik asit, sinapik asit ve benzoik asit pikleri belirlendi (Şekil 2) ve miktarları hesaplandı (Tablo 2). Doğal antioksidanlar arasında önemli rol oynayan bitkisel polifenollerin miktar ve içeriği; bitki türü, tarımsal proses, ışık, iklim, hasat zamanı ve depolama şartları göre birçok dış etkenden etkilenebilir ³⁴.

Bitkilerin antioksidan kapasitelerinin değerlendirilmesi üzerine çok sayıda çalışma yapılmasına rağmen antioksidan kapasiteyi tümüyle yansıtan tek bir metot henüz geliştirilememiştir. Bu nedenle farklı testlerle antioksidan kapasitenin yorumlanması gerekmektedir. Bu noktadan hareketle çalışmamızda farklı antioksidan testler kullanılmıştır.

Bitkilerin antioksidan kapasitelerinin değerlendirildiği çalışmalarda en az bir serbest radikal kullanılarak bu radikalin bitki ekstresi tarafından ne oranda giderildiği bulunmaktadır. Bu radikallerden en yaygın olarak kullanılanlardan bir tanesi DPPH’dir. Stabil bir radikal olan DPPH mor renkli olup antioksidan moleküllerden bir elektron alarak sarı pikrilhidrazil formuna dönüşmektedir ve spektrofotometrik olarak 517 nm’de takip edilmektedir. Çalışmamızda D. osmanica’nın metanolik ekstresinin DPPH radikali giderme kapasiteleri araştırılmış ve Tablo 1’de sunulmuştur. Dalar ve ark.³³’nın D. chuhensis ile yaptığı bir çalışmada yaprak ekstresinde FRAP değeri 736.8 ± 16.2 μmol Fe2+/g kuru ağırlık, oksijen radikal yakalama kapasitesi 2715.8 ± 83.5 μmol Trolox E/g kuru ağırlık olarak bulunmuştur.

Bitki ekstrelerinin indirgeyici gücü onların antioksidan aktiviteleri ile yakından ilişkilidir ³⁵. FRAP değeri ne kadar yüksekse bitki ekstresinin Fe+3 indirgeyici kapasitesi de o kadar yüksektir. Çalışmamızda D. osmanica’nın metanolik ekstresinin iyi derecede Fe+3 indirgeyici kapasitesi ve dolayısıyla elektron verebilme yeteneği olduğu gözlendi. Bu özelliğinden dolayı ekstremizin reaktif serbest radikal türlerini, daha stabil radikal olmayan türlere dönüştürerek serbest radikal zincirini sonlandırmak suretiyle rol oynayabileği söylenebilir. Fe+3 indirgeyici kapasite ile lipid peroksidasyonunun inhibisyonu arasında güçlü bir ilişki olduğu çeşitli çalışmalarda belirtilmiştir ^36,37.

Günümüzde farklı faktörlere bağlı olarak çeşitli hastalıklar küresel boyuta ulaşmıştır. Bu bağlamda çeşitli hastalıkların tedavisine yönelik yeni stratejilerin ortaya konulması önemli hale gelmektedir. Bu stratejiler arasında en çok kabul göreni anahtar enzimlerin inhibisyonu olmuştur. Buna göre hastalıkların patolojisinde rol oynayan anahtar enzimler inhibe edilerek hastalıktan kaynaklanabilecek semptomların hafifletilmesi sağlanır. Tirozinaz, melanin sentezinin en önemli enzimidir ve bu enzimin inhibe edilmesi deri hastalıklarının kontrolünde önem taşır ³⁸. Bu amaçla tirozinaz için inhibitör olarak sıklıkla kullanılan kojik asit, sentetik olarak üretilmiştir. Bu sentetik inhibitörlerin sindirim sistemi bozukluklarına yol açması ve hepatotoksik özelliklerine sahip olması bunların kullanımlarında sakıncalar meydana getirmiştir ^39-41. Bu noktadan yola çıkılarak bitkisel kaynaklı doğal inhibitörlere her geçen gün ilgi artmaktadır. Tirozinaz inhibisyonuna bakıldığında metanol ekstresi tirozinaz üzerine etkili bulunmamıştır.

Son yıllarda çoklu antibiyotik direncine sahip mikroorganizmaların artması yüzünden bu mikropların neden olduğu enfeksiyonun tedavisi giderek karmaşık bir sorun haline gelmektedir. Bazı çalışmalar, bitkilerin tedavi edici etkilerinin tek bir etken maddeden ziyade çok sayıda bileşimin sinerjik etkisinden kaynaklandığını göstermektedir Bu nedenle tek bir antibiyotikle öldürülmesi zor olan mikroorganizmalara karşı bitkisel bileşimlerin daha etkin bir tedavi sağladığı rapor edilmektedir ^42,43. Bu durum, araştırmacıları bitki özütlerinden elde edilen doğal antimikrobiyal ajanların inhibitör etkisini araştırmaya yöneltmektedir ⁴⁴. Bitkisel ekstraktlar; flavonoid, polifenolik bileşikler, taninler ve terpenler gibi çok sayıda bileşenden meydana gelmektedir. Mikroorganizmalara karşı yüksek düzeyde antimikrobiyal aktiviteden bu tür bileşiklerin sorumlu olduğu belirtilmiştir ⁴⁵. Birçok araştırmacı, bitkilerden elde edilen su ekstrelerinin antimikrobiyal aktivitesini metanol, etanol ve n-hekzan ektstrelerine göre daha düşük antimikrobiyal aktiviteye sahip olduğunu bildirmektedirler ⁴³. Organik çözücüler kullanılarak elde edilen ekstrelerin daha yüksek antimikrobiyal aktiveye sahip olması, elde edilen özütlerin aromatik veya doyurulmuş organik bileşikleri daha yüksek miktarlarda içermesinden olabilir ⁴³. Yaptığımız çalışmada, bitkilerin içerdiği antimikrobiyal maddeleri daha iyi çözdüğü için metanol tercih edildi. Dünyada birçok araştırmacı tarafından pek çok familyaya mensup bitki türlerinden elde edilen özütlerin çeşitli patojenlere karşı antimikrobiyal aktivitelerini kapsayan çok sayıda çalışma yapılmıştır ^46-48). Ancak D. osmanica’nın metanolik ekstresinde antimikrobiyal aktivitenin incelendiği çalışmaya rastlanamadı. Çalışmamızda 6 farklı bakteri ve 2 farklı maya kullanılarak D. osmanica’nın metanolik ekstresinin antimikrobiyal aktivitesi incelenmiştir. Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçları standard antibiyotik ilaçlarla karşılaştırdığımızda ekstremizin Y. pseudotuberculosis, P. aeruginosa, S. aureus, B. cereus ve M. smegmatis’a karşı orta derecede antimikrobiyal aktivite gösterdiği bulundu. Ekstemizin orta derecede antimikrobiyal aktivite göstermesi D. osmanica’nın içerdiği etken maddelerin enfeksiyon hastalıkların tedavisinde bazı sentetik antibiyotiklere alternatif olabileceğini gösterdi. Ayrıca bitkimizdeki muhtemel etken maddelerin tespiti ve kimyasal yapılarının aydınlatılmasının farmakolojik açıdan önemli olacağı düşünülmektedir.

Günümüzde değişen hayat şartları ve beslenme alışkanlıklarına bağlı olarak kronik ve dejeneratif hastalıklara yakalanma riski gün geçtikçe artmaktadır. Bu noktadan yola çıkılarak, bu riskin azaltılması bilim dünyasının ana konularından biridir. Bu bağlamda, bitkiler ve onların sergiledikleri biyolojik aktiviteler, yeni ilaç ve gıda formülasyonlarının geliştirilmesinde kullanılmaktadır. Bu temelde gerçekleştirdiğimiz çalışmamızın sonucunda metanol ekstresi etkin antioksidan, antimikrobiyal, enzim inhibitor etkiler sergilemiştir. Güvenli ve etkin fonksiyonel ajanların tespitinin önemli olduğu günümüzde, D. osmanica doğal ajanların önemli bir adayı olarak düşünülebilir.

1) Çığ A, Yılmaz H. Van yöresinde doğal olarak yetişen farklı orkide türlerine ait toprakların bazı fiziksel ve kimyasal özellikleri. Türkiye Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Dergisi 2016; 3: 1-8. 2. Yılmaz Ö, Kaynak G. A new record for the flora of Turkey: Dactylorhiza maculata (L.) Soó (Orchidaceae). J Biol Environ Sci 2007; 1: 11-4. 3. Korkmaz M, Karakurt E. An ethnobotanical investigation to determine plants used as folk medicine in Kelkit (Gümüşhane/Turkey). Bio Di Con 2008; 8: 290-303.

4) Kinnula VL, Crapo JD. Superoxide dismutases in malignant cells and human tumors. Free Radic Biol Med 2004; 36: 718–44.

5) Singh U, Jialal I. Oxidative stress and atherosclerosis. Pathophysiology 2006; 13: 129–42. 6. Sas K, Robotka H, Toldi J, Vécsei L. Mitochondrial, metabolic disturbances, oxidative stress and kynurenine system with focus on neu-rodegenerative disorders. J Neurol Sci 2007; 257: 221–39. 7. Smith MA, Rottkamp CA, Nunomura A, Raina AK, Perry G. Oxidative stress in Alzheimer’s disease. Biochim Biophys Acta 2000, 1502: 139–44. 8. Bolton JL, Trush MA, Penning TM, Dryhurst G, Monks TJ. Role of quinones in toxicology. Chem Res Toxicol 2000; 13: 135–60.

9) Arteel GE. Oxidants and antioxidants in alcohol induced liver disease. Gastroenterol 2003; 124: 778–90.

10) Ramakrishna BS, Varghese R, Jayakumar S, Mathan M, Balasubramanian KA. Circulating antioxidants in ulcerative colitis and their relationship to disease severity and activity. J Gastroenterol Hepatol 1997; 12: 490–4. 11. Hyun DH, Hernandez JO, Mattson MP, de Cabo R. The plasma membrane redox system in aging. Aging Res Rev 2006; 5: 209–20.

12) Upston JM, Kritharides L, Stocker R. The role of vitamin E in atherosclerosis. Prog Lipid Res 2003; 42: 405–22. 13. Alam MN, Bristi NJ, Rafiquzzaman M. Review on in vivo and in vitro methods evaluation of antioxidant activity. Saudi Pharm J 2013; 21: 143-52. 14. Lu X, Wang J, Al-Qadiri HM, et al. Determination of total phenolic content and antioxidant capacity of onion (Allium cepa) and shallot (Al-lium oschaninii) using infrared spectroscopy. Food Chem 2011; 129: 637-44. 15. Rice-Evans C, Miller N, Paganga G. Antioxidant properties of phenolic compounds. Trends In Plant Science, 1997; 2: 152-9.

16) Chang TM. Tyrosinase and Tyrosinase Inhibitors. J Biocatal Biotransformation 2012; 1: 2.

17) Gholamhoseinian A, ZohreRazmi Z. Screening the methanolic extracts of some plants for tyrosinase inhibitory activity. Toxicol Environ Chem 2012; 94: 310-8.

18) Cao-Hoang L, Grégoire L, Chaine A, Waché Y. Importance and efficiency of indepth antimicrobial activity for the control of listeria development with nisin-incorporated sodium caseinate films. Food Control 2010; 21: 1227-33. 19. Gyawali R, Ibrahim SA. Natural products as antimicrobial agents. Food Control 2014; 46: 412-29. 20. Balouiri M, Sadiki M, Ibnsouda SK. Methods for in vitro evaluating antimicrobial activity: A review. J Pharm Anal 2016; 6: 71-9.

21) Singleton VL, Rossi Jr. JA. Colorimetry of total phenolics with phosphomolibdic-phosphotungtic acid reagents. Am J Enol Vitic 1965; 16: 144-58.

22) Molyneux P. The use of the stable free radical diphenylpicryl-hydrazyl (DPPH) for estimating antioxidant activity. Songklanakarin J Sci Technol 2004; 26: 211-9.

23) Benzie IF, Szeto YT. Total antioxidant capacity of teas by the ferric reducing/antioxidant power assay. J Agr Food Chem 1999; 47: 633-6. 24. Masuda T, Yamashita D, Takeda Y, Yonemori S. Screening for tyrosinase inhibitors among extracts of seashore plants and identification of potent inhibitors from Garcinia subelliptica. Biosci Biotechnol Biochem 2005; 69: 197-201. 25. Martos I, Cossentini M, Ferreres F, Tomas-Barberan FA. Flavonoid composition of Tunisian honeys and propolis. J Agric Food Chem 1997; 45: 2824-9.

26) Woods GL, Brown-Elliott BA, Desmond EP, et al. In Susceptibility Testing of Mycobacteria, Nocardiae, and Other Aerobic Actinomycetes; Approved Standard, NCCLS document M24-A, 2003; 23: 18.

27) Saldamlı İ. Gıda Kimyası. Hacettepe Üniversitesi Yayınları, Ankara, 2007; 463-92.

28) Kafkas E, Bozdoğan A, Burgut A, Türemiş N, Paydaş Kargı S, Cabaroğlu T. Bazı Üzümsü Meyvelerde Toplam Fenol ve Antosiyanin İçerikleri. II. Ulusal Üzümsü Meyveler Sempozyumu, Tokat, 2006; 309-12.

29) Cemeroğlu B. Meyve ve Sebze İşleme Teknolojisi 1. Cilt. Gıda Teknolojisi Derneği Yayınları No: 35, Ankara, 2004; 77-88.

30) Bilaloğlu GV, Harmandar M. Flavonoidler. Aktif Yayınevi, İstanbul, 1999; 334-54.

31) Coşkun F. Gıdalarda bulunan doğal koruyucular. Gıda Teknolojileri Elektronik Dergisi, 2006; 2: 27-33.

32) Aydın SA, Üstün F. Tanenler 1 kimyasal yapıları, farmakolojik etkileri, analiz yöntemleri. İstanbul Üniv Vet Fak Derg 2007; 33: 21-31.

33) Dalar A, Guo Y, Esim N, Bengu AS, Konczak I. Health attributes of an endemic orchid from Eastern Anatolia, Dactylorhiza chuhensis Renz & Taub– In vitro investigations. J Herb Med 2015; 5: 77-85.

34) Heimler D, Isolani L, Vignolini P, Tombelli S, Romani A. Polyphenol content and antioxidative activity in some species of freshly consumed salads. J Agric Food Chem 2007; 55: 1724-9.

35) Blois MS. Antioxidants determination by the use of a stable free radical. Nature 1958; 4617: 1199-200.

36) Juntachote T, Berghofer E. Antioxidative properties and stability of ethanolic extracts of holy basil and galangal. Food Chem 2005; 92: 193-202.

37) Hinneburg I, Dorman Hjd, Hiltunen R. Antioxidant activities of extracts from selected Culinary Herbs and Spices. Food Chem 2006; 97: 122-9.

38) Kim YJ, Uyama H. Tyrosinase inhibitors from natural and synthetic sources: structure, inhibition mechanism and perspective for the future. Cell Mol Life Sci 2005; 62: 1707-23. 39. Bhat M, Zinjarde SS, Bhargava SY, Ravikumar A, Joshi BN. Antidiabetic Indian plants: A good source of potent amylase inhibitors. Evid-Based Complement Alternat Med 2011: 1-6.

40) Gulacti T, Kusman T. Lamiaceae Family Plants as a potential anticholinesterase source in the treatment of Alzheimer’s disease. Bezmialem Science 2014; 1: 1-25.

41) Kamagaju L, Morandini R, Bizuru E, et al. Tyrosinase modulation by five Rwandese herbal medicines traditionally used for skin treatment. J Ethnopharmacol 2013; 146: 824-34.

42) Shanthi Sree KS, Yasodamma N, Paramageetham CH. Phytochemical screening and in vitro antibacterial activity of the methanolic leaf extract: Sebastiania chamaelea Müell. Arg. The Bioscan 2010; 5: 173-5.

43) Mohd Nazri NAA, Ahmat N, Adnan A, SyedMohamad SA, Syaripah Ruzaina SA. In vitro antibacterial and radical scavenging activities of Malaysian Table Salad. Afr J Biotech 2011; 10, 5728-35.

44) Dash BK, Sultana S, Sultana N. Antibacterial activities of methanol and acetone extracts of Fenugreek (Trigonella foenum) and Coriander (Coriandrum sativum). Life Sci Med Res 2011; 27: 1-8.

45) Mojab F, Poursaeed M, Mehrgan H, Pakdaman SH. Antibacterial activity of thymus daenensis methanolic extract. Pak J Pharm Sci 2008; 21: 210-3. 46. Benli M, Güney K, Bingöl U, Geven F. Antimicrobial activity of some endemic plant species from Turkey. Afr J Biotech 2007; 6: 1774-8.

47) Maregesi SM, Pieters L, Ngassapa OD, et al. Screening of some Tanzanian Medicinal Plants from Bunda District for antibacterial, antifungal and antiviral activities. J Ethnopharmacol 2008; 119: 58-66.

48) Berber İ, Özgökçe F, Şeker A. Van yöresinde yetişen bazı bitkilerin antimikrobiyal aktivitelerinin belirlenmesi. YYÜ Fen Bil Derg 2009; 14: 117-21.