[ Ana Sayfa | Editörler | Danışma Kurulu | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | E-Posta ]
Fırat Tıp Dergisi
2020, Cilt 25, Sayı 3, Sayfa(lar) 117-123
[ Özet ] [ PDF ] [ Benzer Makaleler ] [ Yazara E-Posta ] [ Editöre E-Posta ]
İskemik/Hemorajik İnmede Serum TNF-α, IL-1β ve TGF-β2 Düzeylerinin ve Oksidan-Antioksidan Durumun Değerlendirilmesi
Nevin İLHAN1, Solmaz SUSAM1, Ömer CANPOLAT2
1Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, Elazığ, Türkiye
>sup>2Elazığ Fethi Sekin Şehir Hastanesi, Acil Kliniği, Elazığ, Türkiye
Anahtar Kelimeler: İskemik, Hemorajik, Oksidatif Stress, TNF-α, IL-1β ve TGF-β2, Ischemic, Hemorrhagic, Oxidative Stress, TNF-α, IL-1β and TGF-β2
Özet
Amaç: İnme olarak tanımlanan serebrovasküler hastalıklar; ciddi mortalite ve morbiditeye yol açan hastalıklardan biridir. İnme sonrasında proinfla-matuvar ve anti-inflamatuvar sitokinlerin üretimi ve sekresyonu hem insan hem de deneysel hayvan modellerinde gösterilmiştir. Bu çalışmanın amacı iskemik ve hemorajik inme patogenezinde serum TNF-α, IL-1β ve TGF-β2 düzeyleri ile oksidatif stres parametrelerinin durumunu değerlendirmektir.

Gereç ve Yöntem: Çalışma inme tanısı almış 35 iskemik ve 35 hemorajik inmeli toplam 70 olgu, yaş ve cins olarak benzer 18 sağlıklı bireyde ger-çekleştirildi. Oksidan-antioksidan durumunun değerlendirilmesi için total antioksidan durum (TAS) ve toplam oksidan durum (TOS) düzeyleri otoa-nalizör kullanılarak ölçüldü. Serum TNF-α, IL-1β ve TGF-β2 düzeyleri ELISA yöntemi ile belirlendi. Oksidan-antioksidan durum değerlendirilmesi otoanalizör kullanılarak, total antioksidan durum (TAS) ve toplam oksidan durum (TOS) düzeylerinin ölçülmesiyle gerçekleştirildi.

Bulgular: Sağlıklı kontrol deneklerinde serum TNF-α, IL-1β ve TGF-β2 düzeyleri iskemik ve hemorajik inmeli hastalardan anlamlı olarak daha düşüktü. Kontrollere göre her iki hasta grubunda azalmış TAS düzeyleri tespit edildi. Hastalardaki TOS düzeyleri ise, kontrollere göre yaklaşık 8 kat yüksekti.

Sonuç: Sonuç olarak, hastalar grupları ve kontroller arasında TNF-α, IL-1β ve TGF-β2 düzeylerinin oldukça farklı olduğu ve bu sitokinlerin inme patolojisinde önemli rol oynayabilecekleri düşünülmektedir. Ayrıca, çalışmadan elde edilen sonuçlar, oksidatif stresin serebrovasküler hastalık geli-şimine katkıda bulunabileceğini düşündürmektedir. Konunun tam olarak netlik kazanabilmesi için daha fazla vakanın katıldığı uzun dönem izlem çalışmalarına ihtiyaç vardır.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Giriş
    Serebrovasküler hastalıklardan (SVH) biri olan inme, beynin bir bölgesinin iskemi veya kanama sonucu kalıcı ya da geçici olarak etkilenmesiyle ortaya çıkan, yüksek mortalite ve morbiditeye sahip merkezi sinir sistemi bozukluğudur. İskemik inme ve hemorajik inme adı verilen iki ana tip SVH bulunmaktadır 1. Tüm inmelerin %87'sini oluşturan iskemik inme; fokal serebral, spinal veya retinal infarkt sonucu gelişen, 24 saat veya daha fazla süre devam edebilen ve bazen de ölümle sonuçlanabilen nörolojik bir defisit olarak tanımlanır 2. Daha ölümcül olduğu bilinen ve iskemik inmeden daha az sıklıkla gözlenen hemorajik inme ise sadece vasküler bir olay sonucunda meydana gelen, travmatik olmayan ve merkezi sinir siteminde hasara neden olan intrakraniyal kanamadır 3. Dünya genelinde serebrovasküler hastalıkların yüksek insidans göstermesinin altında yatan temel neden değiştirilebilir risk faktörlerinin önlenememesi ya da azaltılamamasıdır. Obezite, yaş, sağlıksız yaşam biçimi (sınırlı egzersiz, yasadışı uyuşturucu kullanımı, sigara kullanımı), hipertansiyon ve aile öyküsü SVH için önemli risk faktörleridir 4,5.

    Akut iskemik inme, serebral dokuda hasara neden olan inflamatuvar bir kaskadı tetikler ve bu proses birkaç gün devam edebilir. Serebral iskemi, inflamatuvar sitokinlerin ve kemokinlerin ekspresyonunu indükleyen reaktif oksijen türlerinin (ROS) oluşmasıyla sonuçlanır, birincil ve ikincil beyin hasarı da hem prohem de antiinflamatuvar özelliklere sahip olan sitokinlerin salınımını aktive eder 6,7. Nöroinflamasyona katılan ana sitokinler, interlökin (IL), IL-1, IL-6, IL-10 ve tümör nekroz faktörü-α (TNF-α) 'dır ve bu sitokinler, inflamatuvar yanıtın başlatılmasından ve düzenlenmesinden sorumludurlar, bununla birlikte beynin iskemik bölgelerine lökosit infiltrasyonunda önemli rol oynarlar 8,9.

    TNF-α, inflamatuvar ve immün reaksiyonlarda rol oynayan multifaktöriyel bir sitokindir. TNF-α'nın ana kaynağı makrofajlar ve monositler olmasına rağmen, aktive olmuş mikrogliya, astrositler ve iskemik nöronlar da bu sitokini üretebilirler 11. NF-κB’nin aktivasyonu proinflamatuvar sitokinlerin üretimini stimüle edecek ve muhtemelen bu iki sinyal (hücre proliferasyonu ve apoptozis) arasındaki denge ise TNF-α'nın toksik derecesini belirlemektedir 12.

    IL-1β, iskemik bozuklukta gözlenen sistemik (ör; enfeksiyon) veya lokal (ör; inme) hasara yanıt olarak beyinde indüklenen ana IL-1 agonistidir 13. İnme sonrası serebral hasarın patogenezinde IL-1β'nin rolü, IL-1 reseptör antagonist (IL-1ra) tedavisi ile gösterilmiştir. IL-1ra tedavisi, penumbral dokudaki nöronal hücre ölümünü ve kalıcı fokal serebral iskemiden sonra infarkt boyutunu azaltarak etki gösterir 6. İskemiden sonra IL-1ra'nın temporal indüksiyon profili neredeyse IL-1β ile paraleldir 6.

    Transforme edici büyüme faktörü-β (TGF-β), bir anti-inflamatuvar sitokin olup mikrogliada bulunur 14. Serebral iskemide TGF-β'nın nöroprotektif etkilerinin olduğu bildirilmiştir 15. İnme sonrası TGF-β, glial aktivasyonu ve diğer sitokinlerin ekspresyonunu ve etkinliğini azaltır, ROS ve radikal nitrojen ürünlerinin salınımını bastırır 16. Bununla birlikte, çoklu doymamış yağ asitlerini yüksek düzeyde içeren ve nispeten düşük antioksidan savunmasına sahip olan beyin doku-sunda bu yağ asitleri reaktif oksijen ile reaksiyona girerek nöronal membran lipid oksidasyonuna yol açan ROS üretimini tetikler 17.

    Total Oksidatif Durum (TOS), genellikle serbest radikaller ve antioksidan savunma sistemi arasındaki düzensizlik olarak tanımlanır. Yapılan çalışmalarda, zararlı oksidatif ürünlerin iskemik beyin hasarını takiben ilk 24 saat içinde zirveye ulaştığı ve bu ürünlerin beyin hasarını takiben iskemik inmeli hastalarda ölüme neden olabileceği gösterilmiştir 18,19.

    Bu çalışmada; iskemik ve hemorajik SVH tanısı almış hastaların sitokin profili (serum TNF-α, IL-1β ve TGF-β2 düzeyleri) ile oksidan/antioksidan dengesini değerlendirmek ve sağlıklı kontrollerle karşılaştırmak amaçlanmıştır.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Materyal ve Metot
    Çalışmaya Alınan Hasta ve Kontrol Gruplarının Belirlenmesi
    Çalışmaya, Ekim 2013- 2014 tarihleri arasında Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi (FÜTF) Acil Servisi (AS)’ne ilk 24 saatte başvuran, iskemik ve hemorajik inme tanısı almış hastalar dahil edildi. Çalışmaya başlamadan önce Fırat Üniversitesi etik kurulundan onay alındı (Toplantı Sayısı: 08, Karar No: 02, Tarih: 06/12/2013). Çalışmaya dâhil edilen olgular, çalışmanın amacı ve yapılacak işlem hakkında bilgilendirildi, çalışmaya katılmayı kabul eden olgulardan ya da hasta vekilinden yazılı olarak onam alındı.

    a) Çalışmaya dâhil edilme kriterleri
    - 18 yaş ve üzeri olmak
    - İlk 24 saatte Acil Servis’e başvurmak
    - Çalışmaya katılmayı kabul etmek

    b) Çalışmadan çıkarılma kriterleri
    - 18 yaş altı olgular
    - Çalışmaya katılmayı istemeyen ya da sonradan çalışmadan çıkmak isteyen olgular
    - Gebelik öyküsü olan veya ilk değerlendirmede gebelik testi pozitif olan bireyler,
    - Eşlik eden Pulmoner embolisi olan hastalar
    - Eşlik eden Akut/Böbrek Yetmezliği olanlar
    - Özgeçmişinde son üç ay içinde ağır enfeksiyon, sepsis, major kardiak, hepatik yetmezlik, otoimmun, malign hastalığı bulunanlar
    - Sistemik enfeksiyon romatizmal hastalıklar ve diyabeti olanlar
    - Steroid tedavisi altında olanlar

    Hasta grubundan 35 iskemik ve 35 hemorajik inmeli toplam 70 hasta ve benzer yaş ve cinsiyete sahip 18 sağlıklı gönüllü birey çalışma kapsamında değerlendirmeye alındı.

    Örneklerin Hazırlanması ve Ölçümler
    Tüm hasta ve kontrollerin serum TNF-α, IL-1β ve TGF-β2 düzeylerinin saptanması için antekubital venden jelli biyokimya tüplerine 3 ml kan örneği alındı. Alınan kan örnekleri +4°C'de 10 dakika boyunca 1600x g'de santrifüj edilip serum örnekleri pipetlerle nonsteril kapaklı ependorf tüplerinde stoklandı. Serumlar -80ºC derin dondurucuda muhafaza edildi. Ölçümlerin yapılacağı zaman, tüm serum örnekleri oda ısısına getirildikten sonra kit protokollerine göre tek seansta ve aynı ekip tarafından çalışıldı.

    Serum TNF-α (Cat No: EK0525, Boster Biological Technology, Pleasanton, CA, USA), IL-1β (Cat No: EK0392, Boster Biological Technology, Pleasanton, CA, USA) ve TGF-β2 (Cat no: BMS254, Bender MedSystems, A-1030 Vienna, Austria) düzeyleri üretici firmaların talimatları doğrultusunda değerlendirildi.

    TAS ve TOS ölçümleri Rel Assay marka(Rel Assay Kit Diagnostic, Türkiye) kitler kullanılarak otoanalizörde yapıldı. TAS ölçüm sonuçları mmol Trolox equivalent/L olarak 20, TOS ölçüm sonuçları litre başına mikromolar hidrojen peroksit equivalan olarak ifade edildi (μmol H202 Equiv./L) 21.

    İstatistiksel Analiz
    Verilerin istatistiksel analizinde IBM SPSS Statistics Versiyon 22.0 paket programı kullanıldı. Sürekli ölçümler ortalama ve standart sapma (gerekli yerlerde medyan) olarak özetlendi. Sürekli ölçümlerin normal dağılım varsayımını sağlayıp sağlamadığı Kolmogrov Smirnov testi ile test edildi. İkiden fazla grubun sürekli ölçümlerin genel karşılaştırılmasında varsayımların sağlanması durumunda Tek Yönlü Varyans Analizi, varsayımların sağlanmaması durumunda ise Kruskal Wallis testi kullanıldı. Bu karşılaştırmalarda anlamlı bulunan durumlar için grupların ikili karşılaştırılmalarında varsayımların sağlanması durumunda grup içi varyansların homojen olup olmamasına göre Tukey testleri kullanıldı. Grupların ikili karşılaştırılmalarında varsayımların sağlanmaması durumunda ise Bonferroni düzeltmesi yapılmış Mann Whitney U testi kullanıldı. Tüm testlerde istatistiksel önem düzeyi 0,05 olarak alındı.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Bulgular
    Anova testlerine ait testlerine ait anlamlılık (p) değerleri: yaş için; 0,084, HDL için; 0,490; IL-1β, TGF-β2 ve total kolesterol için 0,001’dir. Kruskal Wallis testlerine ait anlamlılık (p) değerleri: trigliserid için; 0,563, LDL için; 0,416; glukoz için; 0,496; SKB, DKB, TNF-α, TAS ve TOS değerleri için; 0,001 olarak bulunmuştur. Daha sonra Post Hoc (Tukey ve Bonferroni düzeltmesi yapılmış M-W p değerleri) ikili karşılaştırma testleri uygulanmış olup elde edilen veriler tablo 1’de sunulmuştur.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Tablo 1: Hasta ve kontrol gruplarının demografik ve klinik bilgileri.

    Hasta ve kontrol gruplarındaki bireyler yaş bakımından birbirlerine yakın seçildiklerinden kontrol ve her iki hasta grubunda yaş bakımından istatistiksel anlamlı bir fark yoktu (P1 =0,810; P2 =0,066). Total kolesterol düzeylerinin ise her 2 hasta grubunda kontrol grubuna kıyasla istatistiksel olarak daha yüksek olduğu gözlendi (P1 =0,044; P2 =0,001). Sistolik ve diyastolik basınçların da kontrol grubuna göre hasta gruplarında istatiksel olarak anlamlı bir fark olduğu saptandı (P1, P2 =0,001 SKB için; P1 =0,005, P2 =0,001 DKB için).

    Araştırma kapsamında çalışılan sitokinlerin değerlendirilmeleri tablo 2’de sunulmuştur.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Tablo 2: Hasta ve kontrol gruplarında TNF-α, IL-1β ve TGF-β2 düzeyleri.

    TNF-α, IL-1β ve TGF-β2 düzeylerinin her 2 hasta grubunda kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu saptandı (P1 ve P2 =0,001; tüm parametreler için).

    Hasta ve kontrol gruplarındaki oksidanantioksidan durumu belirlemek için serum örneklerinde TAS ve TOS düzeyleri ölçülmüş olup elde edilen veriler tablo 3’te sunulmuştur.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Tablo 3: Hasta ve kontrol gruplarının TAS ve TOS düzeylerinin karşılaştırılması.

    TAS değerlerinin her 2 hasta grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha düşük olduğu saptandı (P1 =0,001; P2 =0,003). TOS değerlerinin ise her 2 hasta grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha yüksek olduğu gözlendi (P1 ve P2 =0,001).

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Tartışma
    İnme, beyin dokusuna giden kan akışında ani bir azalma ile karakterize akut bir durumdur ve nörolojik fonksiyonun bozulması veya kaybolması ile sonuçlanır 22. Sistemik inflamasyon belirteçlerinin geleneksel risk faktörlerinden bağımsız olarak inme riskini değiştirdikleri düşünülmektedir 23. Serebral iskemiden sonra hasar yerinde makrofajlar, nötrofiller, monositler gibi inflamatuvar hücrelerin görülmesi inme patogenezinde inflamasyonun rolünü gündeme getirmiştir. Geliştirilen tekniklerle; sitokinler, kemokinler ve adhezyon molekülleri gibi çok sayıda inflamatuvar mediyatör, iskemik doku ve çevresinde gösterilmiştir 24.

    İnflamasyona cevap olarak salınan TNF-α, IL-1β gibi proinflamatuvar sitokinler travmayı takiben birkaç saat içinde eksprese olmaktadırlar 25. İskemik ve hemorajik hasta grupları ile sağlıklı kontrol grupları arasında IL-10 ve TNF-α düzeylerinin değerlendirildiği bir çalışmada, her iki sitokin düzeyinin hasta gruplarında kontrollere göre arttığı saptanmıştır 26. Haeusler ve arkadaşları 27 inme geçirmiş hastalarda TNF-α düzeylerinin yüksek olduğunu bildirmişlerdir. Bu sonuçların aksine, Vogelgesang ve arkadaşları 28 yaptıkları çalışmada inme hastalarında TNF-α düzeylerinin kontrol grubuna göre düşük olduğunu gözlemlemişlerdir. Oto ve arkadaşları 29 ise hasta gruplarının TNF-α düzeylerinin kontrol grubuna göre farklı olmadığını rapor etmişlerdir. Yaptığımız çalışma, TNF-α düzeylerinin arttığı çalışmalarla benzer sonuçlar göstermiş olup, her iki hasta grubunda TNF-α düzeylerinin kontrol grubuna göre istatiksel olarak anlamlı bir şekilde arttığı gözlenmiştir. Bu durum proinflamatuvar sitokinler içerisinde en erken salgılanan ve konakçı cevabındaki en güçlü mediyatör olan TNF-α’nın artışı ile açıklanabilir. Yapılan çalışmalardaki farklı bulguların elde edilmesinin nedeni ise TNF-α ekspresyonun; spesifik beyin bölgelerindeki mikroglial aktivasyona, zamana (süreç) ve TNF-α sinyalini uyaran diğer koşullara bağlı olarak değişmesi gösterilebilir.

    Diğer bir proinflamatuvar sitokin olan IL-1β inme çalışmalarında sıkça araştırılan proteinlerden biridir 30. Licata ve arkadaşları 31 tarafından yapılan bir çalışmada, iskemik inme hasta gruplarında IL-1β düzeylerinin sağlıklı kontrollere göre yüksek olduğu bildirilmiştir. IL-1 reseptör antagonistinin aşırı ekspresyonu, otolog kan veya trombinin sıçan striatumuna enjeksiyonu ile uyarılan beyin ödemini önemli ölçüde azalttığından, IL-1β'nın intraserebral hemorajinin patogenezinde de rol oynayabileceği rapor edilmiştir 32. Bu durum intraserebral hemorajiyi takiben proinflamatuvar sitokinlerin salınmasının, nöronlarda ciddi ikincil hasarlara yol açabileceğini ve bunun da uzun süreli nörolojik defisitlere neden olabileceğini düşündürmektedir. İnmeyi takip eden 72 saatlik zaman diliminde, proinflamatuvar sitokinlerin değerlendirildiği başka bir çalışmada ise, IL-1β düzeylerinin kontrol grubuna göre düşük olduğu saptanmıştır 33. Çalışmamızda ise hem iskemik hem de hemorajik hasta grubunda IL-1β düzeylerinin kontrol grubuna göre istatistiksel olarak yüksek olduğu gözlenmiştir. Bu yükselişin artan TNF düzeylerinin, IL-1β’nın da dahil olduğu bir dizi proinflamatuvar sitokin üretimini tetiklemesinden, inme sonrası serebral inme bölgesinde artan inflamutuvar hücrelerin (makrofaj gibi) lokal inflamatuvar mediyatör olan IL-1 düzeylerini artırmasından ileri gelebileceğini düşünmekteyiz. Yapılan çalışmalarda farklı sonuçların elde edilmesinin nedeni ise örneklerin farklı zaman aralıklarında toplanması gösterilebilir.

    Antiinflamatuvar bir sitokin olan TGF-β2, TGF- β ailesinin bir üyesidir. Başlıca nöronlarda ve astroglial hücrelerde bulunan TGF β2, nöron sağkalımını ve ölümünü düzenler ve beyindeki fagositik aktiviteyi korur 34. Beyin hasarı sonrası, TGF-β sinyallemesinin nöroprotektif etki gösterebileceği, bununla birlikte glial skarlaşmayı ve fibrozisi de düzenleyebildiği bildirilmiştir 35. Sıçanlar üzerinde yapılan bir çalışmada, TGF-β2 monoklonal antikorların, hasar görmüş beyinde fibrozis ve glial skar oluşumunu inhibe edebileceği gösterilmiştir 36. Yapılan başka bir çalışmada da TGF-β ailesi üyelerinin, beyin iskemik hasarında farklı mekanizmalar tarafından indüklendikleri ve bunların farklı mekânsal ve zamansal olarak düzenlenmiş inflamatuvar ve nöroprotektif süreçlere dâhil oldukları bildirilmiştir 37. Çalışmamızda da TGF- β2 düzeyleri her iki hasta grubunda kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu saptanmış olup TGF-β2’nin iskemik penumbranın apoptotik yolaklarını bloke ederek ve tersinir iskemik beyin dokusunun iyileşmesine yardımcı olarak nöroprotektif etki gösterebileceğini düşünmekteyiz.

    Oksidatif stresin, hücresel enzim aktivasyonuna neden olan eksitotoksisite gibi farklı mekanizmalar ile inme ilerlemesine katkıda bulunduğu kabul edilmektedir. Yapılan çalışmalarda, oksidatif stresin hücre ölümüyle ilişkili çoklu sinyal yollarını aktive edebileceği bildirilmiştir 38,39. Akut iskemili hastalar üzerinde yapılan bir çalışmada, hastaların TOS düzeylerinin kontrol grubuna göre daha yüksek olduğu, TAS düzeylerinin ise daha düşük olduğu rapor edilmiştir 17. Oksidan-antioksidan durumunu değerlendirmek için TAS ve TOS düzeylerini tayin ettiğimiz çalışmamızda da, kontrol grubuna göre hasta gruplarında TAS düzeylerinin düşük, TOS düzeylerinin ise neredeyse 8 kat daha yüksek olduğu gözlenmiştir. Elde ettiğimiz bu veri oksidan-antioksidan dengenin oksidan lehine ilerlediğini, yüksek düzeydeki oksidatif stresin nöronal hücre için sitotoksik etki gösterebileceğini düşündürmektedir. Sonuç olarak; inme gruplarında inflamasyona yanıt olarak seçili sitokin düzeylerinin arttığı, hem iskemik hem de hemorajik inme patogenezinde bu sitokinlerin ve oksidatif stresin etkili olabileceği söylenebilir.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Kaynaklar

    1) Cai Z, Zhao B, Deng Y et al. Notch signaling in cerebrovascular diseases (Review). Mol Med Rep 2016; 14: 2883-98.

    2) Crocco TJ, Goldstein JN. Stroke. In: Rosen’s Emergency Medicine. Philadelphia: Elsevier: 2014. p. 1363‑74.

    3) Sacco RL, Kasner SE, Broderick JP et al. An updated definition of stroke for the 21st century: a statement for healthcare professionals from the American Heart Association/American Stroke Association. Stroke 2013; 44: 2064-89.

    4) Vetrano DL, Landi F, De Buyser SL et al. Predictors of length of hospital stay among older adults admitted to acute care wards: a multicentre observational study. Eur J Intern Med 2014; 25: 56-62.

    5) Dezmalj-Grbelja L, Bosnjak J, Lovrencić-Huzjan A, Ivica M, Demarin V. Moyamoya disease in a patient with brain tumor: case report. Acta Clin Croat 2010; 49: 459-63.

    6) Di Napoli M, Shah IM. Neuroinflammation and cerebrovascular disease in old age: a translational medicine perspective. J Aging Res 2011; 2011: 857484.

    7) Offner H, Subramanian S, Parker SM, Afentoulis ME, Vandenbark AA, Hurn PD. Experimental stroke induces massive, rapid activation of the peripheral immune system. J Cereb Blood Flow Me-tab 2006; 26: 654-65.

    8) Amaro S, Chamorro Á. Translational stroke research of the combination of thrombolysis and antioxidant therapy. Stroke 2011; 42: 1495-9.

    9) Fisher M. New approaches to neuroprotective drug development. Stroke 2011; 42: 24-7.

    10) Intiso D, Zarrelli MM, Lagioia G et al. Tumor necrosis factor alpha serum levels and inflammatory response in acute ischemic stroke patients. Neurol Sci 2004; 24: 390-6.

    11) Brabers NA, Nottet HS. Role of the proinflammatory cytokines TNF-alpha and IL-1beta in HIV-associated dementia. Eur J Clin Invest 2006; 36: 447-58.

    12) Zou JY, Crews FT. TNF alpha potentiates glutamate neurotoxicity by inhibiting glutamate uptake in organotypic brain slice cultures: neuroprotection by NF kappa B inhibition. Brain Res 2005; 1034: 11-24.

    13) Tuttolomondo A, Di Raimondo D, di Sciacca R, Pinto A, Licata G. Inflammatory cytokines in acute ischemic stroke. Curr Pharm Des 2008; 14: 3574-89.

    14) Makwana M, Jones LL, Cuthill D et al. Endogenous transforming growth factor beta 1 suppresses inflammation and promotes survival in adult CNS. J Neurosci 2007; 27: 11201-13.

    15) Lehrmann E, Kiefer R, Christensen T et al. Microglia and macrophages are major sources of locally produced transforming growth factor‐β1 after transient middle cerebral artery occlusion in rats. GLIA 1998; 24: 437-48.

    16) Pang L, Ye W, Che XM, Roessler BJ, Betz AL, Yang GY. Reduction of inflammatory response in the mouse brain with adenoviral-mediated transforming growth factor-ss1 expression. Stroke 2001; 32: 544-52.

    17) Gökdemir GS, Gökdemir MH, Karakılçık AZ. Total Oxidative Stress, Total Antioxidant Status and Erythrocytes Status in Patients with Acute Ischemic Stroke. Acta Med Mediterr 2017, 33: 157.

    18) Gökdemir MT, Kaya H, Söğüt O, Kaya Z, Albay-rak L, Taşkın A. The role of oxidative stress and inflammation in the early evaluation of acute non-ST-elevation myocardial infarction: an observational study. Anadolu Kardiyol Derg 2013; 13: 131-6.

    19) Söğüt Ö, Kaya H, Gökdemir MT et al. Early oxidative status in adult patients with isolated traumatic brain injury. Turk J Med Sci 2012; 42: 1010-9.

    20) Erel O. A novel automated direct measurement method for total antioxidant capacity using a new generation, more stable ABTS radical cation. Clin Biochem 2004; 37: 277-85.

    21) Erel O. A new automated colorimetric method for measuring total oxidant status. Clin Biochem 2005; 38: 1103-11.

    22) Ahmad M, Graham SH. Inflammation after stroke: mechanisms and therapeutic approaches. Transl Stroke Res 2010; 1: 74-84.

    23) Rodríguez-Yáñez M, Castillo J. Beyin iskemisinde inflamasyon belirteçlerinin rolü. Turkiye Klinikleri J Neur 2010; 5: 39-44.

    24) Şahan M, Satar S, Koç AF, Sebe A. İskemik inme ve akut faz reaktanları. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi 2014; 19: 84-140.

    25) Demir H, Onur OE, Denizbaşı AA. Travmatik beyin hasarında inflamatuvar sitokinlerin rolü. Marmara Med J 2012; 25: 114-7.

    26) Ashour WMR, Al-Anwa AD, Kamel AE, Aidaros MA. Predictors of early infection in cerebral ischemic stroke. J Med Life 2016; 9: 163-9.

    27) Haeusler KG, Schmidt WU, Föhring F et al. Cellular immunodepression preceding infectious complications after acute ischemic stroke in humans. Cerebrovasc Dis 2008; 25: 50-8.

    28) Vogelgesang A, Dressel A. Immunological consequences of ischemic stroke: Immunosuppression and autoimmunity. J Neuroimmunol 2011; 231:103-10.

    29) Oto J, Suzue A, Inui D et al. Plasma proinflammatory and antiinflammatory cytokine and catecholamine concentrations as predictors of neurological outcome in acute stroke patients. J Anesth 2008; 22: 207-12.

    30) Allan SM, Tyrrell PJ, Rothwell NJ. Interleukin-1 and neuronal injury. Nat Rev Immunol 2005; 5: 629-40.

    31) Licata G, Tuttolomondo A, Di Raimondo D, Corrao S, Di Sciacca R, Pinto A. Immuno-inflammatory activation in acute cardio-embolic strokes in comparison with other subtypes of isc-haemic stroke. Thromb Haemost 2009; 101: 929-37.

    32) Masada T, Hua Y, Xi G, Yang GY, Hoff JT, Keep RF. Attenuation of intracerebral hemorrhage and thrombin-induced brain edema by overexpression of interleukin-1 receptor antagonist. J Neurosurg 2001; 95: 680-6.

    33) Zeng L, Wang Y, Liu J et al. Proinflammatory cytokine network in peripheral inflammation response to cerebral ischemia. Neurosci Lett 2013; 548: 4-9.

    34) Doyle KP, Cekanaviciute E, Mamer LE, Buckwal-ter MS. TGFβ signaling in the brain increases with aging and signals to astrocytes and innate immune cells in the weeks after stroke. J Neuroinflammation 2010; 7: 62.

    35) Kaestner S, Dimitriou I.TGF beta1 and TGF beta2 and their role in posthemorrhagic hydrocephalus following SAH and IVH. J Neurol Surg A Cent Eur Neurosurg 2013; 74: 279-84.

    36) Logan A, Green J, Hunter A, Jackson R, Berry M. Inhibition of glial scarring in the injured rat brain by a recombinant human monoclonal antibody to transforming growth factor-beta2. Eur J Neurosci 1999; 11: 2367-74.

    37) Pál G, Vincze C, Renner É et al. Time course, distribution and cell types of induction of transforming growth factor betas following middle cerebral artery occlusion in the rat brain. PLoS One 2012; 7: 46731.

    38) Al-Maghrebi M, Renno WM. Genistein alleviates testicular ischemia and reperfusion injury-induced spermatogenic damage and oxidative stress by suppressing abnormal testicular matrix metallopro-teinase system via the Notch 2/Jagged 1/Hes-1 and caspase-8 pathways. J Physiol Pharmacol 2016; 67: 129-37.

    39) Xie H, Sun J, Chen Y, Zong M, Li S, Wang Y. EGCG attenuates uric Acid-Induced inflammatory and oxidative stress responses by medicating the NOTCH pathway. Oxid Med Cell Longev 2015; 2015: 214836.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • [ Başa Dön ] [ Özet ] [ PDF ] [ Benzer Makaleler ] [ Yazara E-Posta ] [ Editöre E-Posta ]
    [ Ana Sayfa | Editörler | Danışma Kurulu | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | E-Posta ]