Gereç ve Yöntemler: Fakülte Etik Kurul onayı alındıktan sonra, perkütan trakeotomi uygulanacak 60 hasta çalışmaya alındı. Perkütan trakeotomi Grup G'de (n=20) Griggs yöntemi ile Grup P'de (n=20) PerkuTwist yöntemi ile, Grup C'de (n=20) Ciaglia yöntemi ile uygulandı. Hastaların demografik verileri, yoğun bakımda kalış süreleri, girişim öncesi ve girişimden 24 saat sonra hemoglobin düzeyleri, girişimden 5 dk önce başlayıp 25 dakika boyunca SpO₂ değerleri kaydedildi. Girişim süresi, girişim sırası ve sonrası kanama miktarı, dilatasyon ve trakeotomi kanülü yerleştirme zorluğu, akciğerden aspire edilen kan miktarı kaydedildi.

Bulgular: Hastaların demografik verileri, yoğun bakımda kalış süreleri, girişim öncesi ve sonrası hemoglobin değerleri arasında anlamlı farklılık bulunmadı. Grup P'deki üç hastaya PerkuTwist yöntemi ile dilatasyon oluşturulamadı. Girişim süresi en kısa Grup G'de gerçekleşti. Dilatasyon ve trakeotomi kanülü yerleştirmenin en kolay Grup G'de olduğu gözlendi. İşlem sırasında en az kanama Grup G ve P'de en fazla kanama Grup C'de tespit edildi. İşlem sonrası akciğerlerden aspire edilen kan miktarı en az Grup P'de tespit edildi. Desatürasyon en fazla Grup P ve Grup C, en az Grup G'de görüldü (p<0.05).

Sonuç: Yoğun bakım ünitesinde tüm perkütan trakeotomi yöntemleri, bronkoskopi eşliğinde güvenle uygulanabilir. Ancak dilatasyon ve trakeotomi kanülü yerleştirme işleminin daha kolay olmasıyla işlem süresinin azalması Griggs yöntemine; işlem sırasındaki kanamanın az olması Ciaglia yöntemine ve akciğerlerden aspire edilen kanama miktarının az olması PerkuTwist yöntemine avantaj sağlamaktadır.

Trakeotomi girişimi önceden sadece cerrahi yöntemlerle uygulanırken günümüzde perkütan teknikler giderek yaygınlaşmaktadır. Perkütan trakeotomi teknikleri, cilt insizyonunun küçük olması, doku hasarının, kanamanın, stoma enfeksiyonunun, trakeal sorunların, kozmetik deformitenin azalması ve yatak başında uygulanabilmesi gibi avantajları nedeniyle cerrahi trakeotomiye alternatif olarak kabul edilmektedir^2,4. Ancak invaziv bir girişim olduğundan komplikasyonlar izlenebilir ve bunlar gözlendiği döneme göre erken ve geç komplikasyonlar olarak incelenmektedir. Erken dönemde gözlenen komplikasyonlar sızıntı şeklinde kanama, cilt altı amfizem, trakea arka duvar hasarı olabileceği gibi abondan kanama, yanlış pasaj, özefagus perforasyonu, pnömotoraks ve pnömomediastinum gibi mortalite ile sonuçlanabilecek komplikasyonlarda olabilir^2,4-6.

Çalışmamızda perkütan dilatasyonel trakeotomi yöntemlerinden Griggs, Ciaglia ve Perkütwist tekniklerinin işlem süresi, uygulama zorluğu ve erken komplikasyonlar açısından karşılaştırılması amaçlandı.

Girişim öncesi aktive parsiyel tromboplastin zamanı ve protrombin zamanı normal değerin 1.5 katından az olan ve trombosit sayısı 50.000/mm3’den yüksek olan hastalar çalışmaya alındı. Girişim bölgesinde geçirilmiş cerrahi ve lokal enfeksiyonu olanlar, kısa boyun ve büyük tiroid dokusu olanlar, servikal vertebra fraktürü veya boyun ekstansiyon kısıtlılığı olanlar, morbid obezler ve 18 yaşın altında olan hastalar çalışma dışı bırakıldı.

Elektrokardiyografi (EKG), invazif veya noninvazif kan basıncı (KB), periferik oksijen satürasyonu (SpO₂) ve soluk sonu CO₂ basıncı (ETCO₂) monitorizasyonu ile takip edilen hastalarda girişimden altı saat önce enteral beslenme durduruldu. On dakika önce ekspiryum sonu pozitif basınç (PEEP) kademeli olarak 5 mmHg’ya indirildi. İnspiryumdaki oksijen yüzdesi (FiO₂) 1.0’e yükseltildi. Hastalara 2 mg kg^-1 propofol, 1 μg kg^-1 fentanil ve 0.1 mg kg^-1 veküronyum uygulandıktan sonra hastanın omuzları altına rulo konarak baş ve boyun ekstansiyona getirildi. İşlemin uygulanacağı bölge antiseptik solüsyonla temizlenip steril örtü ile örtüldü. Trakeotomi yöntemini uygulanmadan hemen önce ikinci uygulayıcı tarafından endotrakeal tüp içerisinden fleksible fiberoptik bronkoskop ilerletildi ve bronkoskopi eşliğinde ikinci ve üçüncü trakeal halka aralığından trakeotomi işlemine başlanıldı. Girişim sırasında mekanik ventilasyona devam edildi. Girişiminin sonunda solunum sesleri dinlenerek akciğer grafisi çektirildi.

Hastaların yaşı, vücut kitle indeksi (VKİ), Akut Fizyoloji ve Kronik Sağlık Değerlendirmesi II (APACHE II) skoru, girişim öncesi ve girişimden 24 saat sonraki hemoglobin değerleri kaydedildi. Periferik oksijen satürasyonu girişimden beş dakika öncesinden başlamak üzere 25 dakika boyunca bir dakika aralıklarla kaydedildi. Girişim süresi cilt insizyonunun başlangıcından trakeotomi kanülünün yerleştirilmesine kadar geçen süre olarak kabül edilerek kaydedildi. Girişim sırasındaki kanama miktarı, dilatasyon prosedürü zorluğu, trakeotomi kanülünün yerleştirme zorluğu ve yanlış pasaj kaydedildi. Aynı zamanda girişim sonrası kanama, akciğerden aspire edilen kan miktarı, cilt altı amfizemi, pnömotoraks ve trakea arka duvar laserasyonu kaydedildi. Hastaların yoğun bakımda kalış süreleri ve tedavinin sonucu belirtildi. Girişim, deneyimli uzman veya deneyimli uzman denetiminde en az 2 yıl asistanları tarafından gerçekleştirildi ve uygulayıcının deneyimi not edildi (Tablo 1).

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 1: Hasta değerlendirme formu.

Veriler SPSS 12.0 paket program kullanılarak analiz edildi. Değerler ortalama ± standart sapma (ort ± SD) olarak alındı. Trakeotomi açma süresi, dilatasyon prosedürü skalası, trakeotomi kanülü yerleştirme skalası, işlem sırasında kanama miktarı, işlem sonrası kanama miktarı, işlem sonrası akciğerlerden aspire edilen kan ve hastaların yoğun bakımda kalma süreleri independent samples testi ile karşılaştırıldı. İşlemden önceki ve 24 saat sonraki Hb değerleri Wilcoxon Rank testi ile değerlendirildi. İşlemi gerçekleştiren doktorların deneyimi, işlem sırasında hastaların SpO₂ değerleri ve hastaların eksitus veya taburculuk sonuçları Chi-Square testi ile değerlendirildi. p<0.05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 2: Hastaların demografik verileri.

Perkütan traketomi işlem süresi gruplar arasında karşılaştırıldığında, Grup G’de Grup P ve Grup C’ye göre anlamlı olarak kısa olduğu tespit edildi (p<0.001). Grup P’de de Grup C’ye göre anlamlı olarak kısa olduğu saptandı (p<0.001). Gruplar dilatasyon zorluğu açısından karşılaştırıldığında ise Grup P ve C’de Grup G’ye göre anlamlı olarak zor olduğu saptandı (p<0.001). Traketomi kanülü yerleştirme zorluğu açısından karşılaştırıldığında, kanül yerleştirmenin Grup P’de Grup G ve Grup C’ye göre; Grup C’de Grup G’ye göre anlamlı olarak zor olduğu tespit edildi (p<0.001) (Tablo 3).

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 3: Grupların girişimle ilgili verileri.

Girişim sırasındaki kanama değerlendirildiğinde ise Grup C’de, Grup P ve G’ye göre anlamlı olarak fazla olduğu gözlendi (p<0.001). Girişim sonrası kanama açısından ise gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Akciğerlerden aspire edilen kan miktarı karşılaştırıldığında ise Grup G ve C’de Grup P’ye göre anlamlı olarak fazla olduğu gözlendi (p<0.001). İşlem öncesi ve sonrası hemoglobin değerleri grup içinde veya gruplar arasında karşılaştırıldığında anlamlı farklılık saptanmadı (Tablo 3).

Grupların SpO₂ değerleri incelendiğinde, Grup G’de 3, Grup P’de 6 ve Grup C’de 7 hastanın SpO₂ değerlerinin % 96’nın altına düştüğü tespit edildi. Bu azalmanın Grup G’de diğer iki gruba göre daha az olduğu saptandı (p<0.05) (Tablo 3).

Perkütan trakeotomi girişimi sırasında yanlış pasaj, pnömotoraks ve trakea arka duvar laserasyonu gözlenmedi. Hastaların yoğun bakımda kalış süreleri ve taburculuk oranları arasında da anlamlı farklılık saptanmadı.

Çiçek ve arkadaşları^8, 115 erişkin hastaya Griggs yöntemiyle trakeotomi açtıkları çalışmalarında, işlem süresi ve erken komplikasyonları değerlendirmişlerdir. İşlem süresini 5.77 dakika olarak belirlemişlerdir. Birbiçer ve arkadaşları^9, Perku Twist yöntemi ile açtıkları trakeotomileri retrospektif olarak değerlendirdikleri çalışmalarında, işlem süresini uzmanlar için 2.9, eğitim aşamasındaki uygulayıcılar için 13.2 dakika olarak bulmuşlardır. Akıncı ve arkadaşlarının^10, Ciaglia ve Griggs yöntemini karşılaştırdıkları çalışmalarında, Griggs yönteminin Ciaglia yöntemine göre daha az manipülasyon gerektirdiği ve dolayısıyla daha rahat uygulandığı, işlem süresinin de anlamlı olarak az olduğu gösterilmiştir.

Çalışmamızda perkütan trakeotomi işlem süresi Grup G’de, Grup P ve Grup C’ye göre kısa bulundu. Bu, yukarıdaki çalışmalarda belirtildiği gibi Griggs yönteminin daha az manipülasyon gerektirmesi, Ciaglia yönteminde dilatasyon için kullanılan dilatatörlerle işlem süresinin uzamasının yanında yoğun bakım ünitemizde rutin uygulamada Griggs yönteminin kullanılıyor olması ve bu yöntemde deneyimimizin daha fazla olmasından da kaynaklanabilir. Çalışmamızda PerkuTwist yöntemi uyguladığımız 3 hastada dilatasyon gerçekleştirilemediği için başka bir perkütan trakeotomi tekniğiyle trakeotomi açılmıştır. Schiefner ve arkadaşları^11, trakeokutan mesafenin uzunluğu gibi teknik sınırlamalara bağlı olarak PerkuTwist yönteminde, dilatasyon ve kanül yerleştirme zorlukları yaşanabileceğini belirtmiştir. Çalışmamızda üç hastada PerkuTwist yöntemi ile trakeotomi açamamamızın nedeni olarak trakeokutan mesafenin uzun olması ve bu hastalarda bu bölgedeki dokuların sert olması olduğu düşünüldü.

Çiçek’in⁸ Griggs yöntemi, Westphal⁹ ve Birbiçer’in¹² PerkuTwist yöntemi uyguladıkları çalışmalarında minör kanama tespit edilmiştir. Ayrıca Çiçek ve arkadaşlarının⁸ çalışmalarında bir hastada da cerrahi kanama gözlenmiştir. Çalışmamızda girişim sırasındaki kanama miktarının Grup C’de, Grup G ve Grup P’e göre fazla olduğu ve akciğerlerden aspire edilen kan miktarının Grup G ve C’de, Grup P’ye göre anlamlı olarak fazla olduğu gözlendi. Gruplar arasında, girişim sırasında gözlenen kanama miktarında anlamlı farklılık tespit edilse de hiçbir hastada major veya müdahale gerektiren bir kanama gelişmedi. Ayrıca girişimden önce ve 24 saat sonra ölçülen hemoglobin düzeylerinde de anlamlı farklılık saptanmadı.

Kaiser ve arkadaşları^13, Ciaglia ve Griggs yöntemini karşılaştırdıkları çalışmalarında, Ciaglia yöntemi uygulanan grupta geçici hipoksemi ve hiperkapninin daha fazla geliştiğini belirtmişler ve bunu Ciaglia yönteminde girişim süresinin uzun olmasıyla ilişkilendirmişlerdir. Bu çalışmayla uyumlu olarak çalışmamızda geçici hipokseminin girişim süresi en kısa olan Grup G’de en az olduğu saptandı.

Çiçek ve arkadaşları⁸ çalışmalarında bir hastada yanlış pasaj geliştiğini ve bunun girişimin bronkoskopi eşliğinde yapılmamasından kaynaklandığını belirtmişlerdir. Çalışmamızda yanlış pasaj gelişmemesinin nedeninin girişimlerin bronkoskopi eşliğinde gerçekleştirilmesinden kaynaklandığı düşünüldü.

Byhahn ve arkadaşları^14,15, Ciaglia yöntemi ve PerkuTwist yöntemlerini uyguladıkları iki farklı çalışmalarında trakea arka duvar lezyonu geliştiğini belirtmişlerdir. Çalışmamızda trakea arka duvar lezyonu gelişen hasta saptanmadı. Bunun nedeni girişimlerin bronkoskopi eşliğinde yapılmasının yanında Griggs yönteminde forseps dilatatörün eğimli ucunun trakeaya dik olarak yerleştirilmesi ve trakeayı yukarı doğru kaldıracak şekilde forsepsin ucunun trakeaya parelel tutulması da olabilir.

Perkütan trakeotomi işlemi sırasında cilt altı amfizemi ve pnömotoraks gelişebilecek ciddi komplikasyonlardandır¹³. Çalışmamızda cilt altı amfizemi ve pnömotoraks gelişen hasta saptanmadı.

Çalışmamızda uygulanan tüm perkütan traketomi yöntemlerinde major komplikasyona rastlanmaması ve her 3 yönteminde YBÜ’de, bronkoskopi eşliğinde, deneyimli ellerde güvenle uygulanabileceği sonucuna varıldı. Ancak dilatasyon ve trakeotomi kanülü yerleştirme işleminin daha kolay olması nedeniyle işlem süresinin kısalması ve hipoksemi gibi minor komplikasyonları azalması Griggs yöntemine; işlem sırasındaki kanamanın az olması Ciaglia yöntemine ve akciğerlerden aspire edilen kanama miktarının az olması PerkuTwist yöntemine avantaj sağladığı gözlendi.

1) Esteban A, Anzueto A, Alia I, ve ark. How is mechanical ventilation employed in the intensive care unit: an international utilization review. Am J Respir Crit Care Med 2000; 161: 1450-1458.

2) Mallick A, Bodenham AR. Tracheostomy in critically ill patients. Eur J Anaesthesiol 2010; 27: 676-682.

3) Hubmayr RD, Burchardi H, Elliot M, ve ark. American Thoracic Society Assembly on Critical Care, European Respiratory Society, European Society of Intensive Care Medicine, Societe de Reanimation de Langue Francaise Statement of the 4th International Consensus Conference in Critical Care on ICU-Acquired Pneumonia. Intensive Care Med 2002; 28: 1521-1536.

4) Akıncı SD, Kanbak M, Aypar Ü. Perkütan Trakeostomi. Yoğun Bakım Dergisi 2003; 3: 149-159.

5) Dongelmans DA, van der Lely AJ, Tepaske R, Schultz MJ. Complications of percutaneous dilating tracheostomy. Crit Care 2004; 8: 397-398.

6) Beiderlinden M, Karl Walz M, Sander A, Groeben H, Peters J. Complications of bronchoscopically guided percutaneous dilational tracheostomy: beyond the learning curve. Intensive Care Med 2002; 28: 59-62.

7) Erden V, Delatioğlu H, Başaranoğlu G. Griggs yöntemi ile 85 olguda perkütan trakeostomi. Anestezi Dergisi 2002; 10: 53-56.

8) Çiçek M, Gedik E, Yücel A, Köroğlu A, Ersoy MÖ. Griggs tekniği ile açılan perkütan trakeotomi sonuçlarımız. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2007; 14: 17-20.

9) Birbiçer H, Doruk N, Yapıcı D, ve ark. PerkuTwist yöntemi ile perkütan trakeostomi deneyimimiz. Anestezi Yoğun Bakım Derneği Dergisi 2006; 12: 80-83.

10) Akıncı İÖ, Tuğrul S, Özcan P, ve ark. Perkütan dilatasyonlu ve forsepsli trakeostomi tekniklerinin karşılaştırılması. Türk Anestezi Reanimasyon Cemiyeti Mecmuası 2001; 29: 547-550.

11) Schiefner J, Magnusson K, Zaune U, Vester E. Percutaneous dilatational tracheostomy a comparison of three methods: Ciaglia Blue Rhino, PercuTwist and Griggs Guıdewire Dilation forceps (GWDF). Crit Care 2005; 8: P4.

12) Westphal K, Maeser D, Scheifler G, Lischke, Byhahn C. PerkuTwist: A new Single-dilator technique for percutaneous tracheostomy. Anesth Analg 2003; 96: 229-232.

13) Kaiser E, Cantais E, Goutorbe P, Salinier L, Palmier B. Prospective randomized comparison of progressive dilational vs forceps dilational percutaneous tracheostomy. Anaesth Intensive Care 2006; 34: 51-54.

14) Byhahn C, Wilke HJ, Halbig S, Lischke V, Westphal K. Percutaneous tracheostomy: Ciaglia Blue Rhino versus the basic Ciaglia technique of Percutaneous dilational tracheostomy. Anaesth Analg 2000; 91: 882-886.

15) Byhahn C, Westpal K, Meininger D, Gurke B. Single dilator percutaneous tracheostomy of perkutwist and ciaglia blue rhino technigues. Intensive Care Med 2002; 28: 1262-1266.