Amaç: Epilepsi, dünya genelinde milyonlarca insanı etkileyen ve yaşam kalitesini çok boyutlu şekilde azaltabilen kronik bir nörolojik hastalıktır. Son yıllarda, özellikle COVID-19 pandemisi ile birlikte, teletıp uygulamaları epilepsi yönetiminde önemli bir alternatif haline gelmiştir. Bu çalışmada, epilepsi hastalarının yüz yüze ve teletıp yoluyla izlenmesinin yaşam kalitesi, anksiyetedepresyon düzeyleri ve hasta memnuniyeti üzerindeki etkileri karşılaştırılmıştır.

Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Ankara Bilkent Şehir Hastanesi’nde takip edilen, 18-65 yaş aralığında toplam 60 epilepsi hastası dahil edilmiştir. Hastalar randomize olarak yüz yüze (n =30) ve teletıp (n =30) gruplarına ayrılmıştır. Epilepsili Bireyler için Yaşam Kalitesi Ölçeği-31 (QOLIE-31), anksiyete ve depresyon düzeyleri Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HAD) ve hasta memnuniyeti Kısa Hasta Memnuniyet Ölçeği (KHMÖ) ile değerlendirilmiştir.

Bulgular: Teletıp grubunda QOLIE-31 toplam skoru anlamlı şekilde daha yüksek bulunmuştur (55,4 ± 13,2 vs. 46,2 ± 12,9; p =0.0061). Genel yaşam kalitesi (p =0.0019), duygusal iyilik hali (p =0.0214), enerji/yorgunluk (p =0.0451) ve sosyal işlevsellik (p =0.0483) alt boyutlarında da anlamlı üstünlük saptanmıştır. HAD-Anksiyete skorları teletıp grubunda daha düşük bulunmuştur (6,8 ± 5,6 vs. 9,6 ± 4,9; p =0.0289). Hasta memnuniyeti KHMÖ skorları açısından da teletıp grubunda anlamlı derecede daha yüksek memnuniyet gözlenmiştir (p <0.001).

Sonuç: Teletıp uygulamaları epilepsi hastalarında yaşam kalitesi ve hasta memnuniyetini artırmakta, anksiyete düzeylerini ise azaltmaktadır. Bu bulgular, teletıp hizmetlerinin epilepsi tedavi süreçlerinde etkili bir izlem aracı ve sağlık hizmetlerinin bütünleyici bir parçası olarak değerlendirilmesi gerektiğini desteklemektedir.