Çalışmamızda, LBC yapılan morbid obezlerde %58,16’lara varan yüksek oranda POBK görüldüğü tespit edildi. Bariatrik işlemlerde bulantı-kusma insidansının yüksek olduğunu bildiren çalışmalar bulunmaktadır. Zhao ve ark.
9 optimal proflaktik antiemetik tedaviye rağmen %69,51 hastada POBK geliştiğini bildirmişlerdir.
Postoperatif bulantı-kusma sebepleri arasında anestezi uygulamaları için kullanılan ilaçlar da suçlanmıştır. Bunlardan biri de kas gevşeticilerin etkilerini antagonize etmek için kullanılan antikolinesterazlar özellikle neostigmindir. Antikolinesteraz ilaçlarının kullanımıyla artan POBK riskinden farklı mekanizmalar sorumlu olabilir. Antikolinesteraz ilaçlarının gastrointestinal sistem üzerinde motiliteyi artıran ve mide sıvısı ile asit salgılanmasını uyaran antimuskarinik etkileri vardır 10. Ayrıca atropin ve neostigmin kombinasyonunun erkeklerde alt özofagus sfinkter basıncını azalttığı gösterilmiştir 11.
Sugammadeks ve antikolinesterazlar arasında yapılan çalışmalarda ise tartışmalı sonuçlar bulunmuştur. Özbilen ve ark’nın 12 yaptıkları çalışmada, laparoskopik cerrahi sırasında desfluran ile genel anestezi uygulanan, bulantı ve kusma ihtimali yüksek olan hasta grubunda (APFEL skoru > % 40) sugammadeks ve neostigminin POBK üzerine benzer etki gösterdiği ve birbirlerine üstünlüklerinin olmadığı kanısına varılmıştır. Taş Tuna ve ark. 13 sugammadeksin POBK insidansını, bulantı şiddetini, bulantı ve kusma şikayeti olan hasta sayısını ve kurtarma antiemetik ihtiyacını azaltmada etkili göründüğünü, ancak anlamlı bir fark olmadığını söylemişlerdir. Başka bir çalışmada ise sugam-madeks kullanımının POBK sıklığını azaltmak için daha iyi bir seçenek olduğu ve istenmeyen durumlar veya POBK için yüksek riskli hastalarda kullanılmasının düşünülmesi gerektiğini belirtmişlerdir 14. Kim ve ark.’ları 15 sugammadeks, piridostigmin ve neostigmini karşılaştırdıkları çalışmalarında sugammadeks ile pridostigmin arasında fark bulamazken sugammadeksle neostigmin arasında anlamlı fark bulmuşlar ve bulgularının piridostigmin açısından önceki çalışmalardan farklılık gösterdiğini belirtmişlerdir. Morbid obezlerde gerçekleştirilen LBC’de, yaptığımız çalışmamızda ise sugammadeksle POBK insidansı azalırken, gerekli antiemetik dozu da istatistiksel olarak anlamlı şekilde az bulundu.
Çalışmamızın kısıtlılıkları ise retrospektif olması ve tüm postoperatif süreci değil sadece derlenme ünitesini kapsamasıdır. Sugammadeks uygulananlarda derlenme ünitesindeki postoperatif VAS skoru daha yüksekti ve cerrahi süre daha uzundu. Bu değerler POBK için değerlendirildiğinde, cerrahi sürenin 30 dk fazla olması, POBK riskini %59 oranında arttırmaktayken, postoperatif ağrı da POBK’un yaygın sebeplerindendir 16,17.
Sonuç olarak, morbid obezlerdeki LBC’de, sugammadeks ve neostigminin, POBK insidansına etkilerini karşılaştırdığımız çalışmamızda, sugammadeks kullanımı ile postoperatif derlenme ünitesinde daha az POBK gözlendi ve kullanılan antiemetik dozunda anlamlı azalma olduğu görüldü.